بررسی پتانسیل کاربرد نانو ذره نانوپروسیل-۱((lus-۱ به عنوان حامل باکتری حل کننده فسفات در فرایند تولید زادمایه نانوبیولوژیک
- سال انتشار: 1392
- محل انتشار: دوفصلنامه زیست شناسی خاک، دوره: 1، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_SBJ-1-2_002
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 159
نویسندگان
مدانشجوی سابق کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
دانشیار دانشگاه تهران
استادیار دانشگاه تهران
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی توانایی ماندگاری باکتری سودوموناس فلورسنس به عنوان یکی از باکتریهای حل کننده فسفات بر روی نانوپروسیل-۱(lus-۱، نانوذرات سیلیسی) به عنوان حامل باکتری در تولید زادمایه نانوبیولوژیک بود. تیمارهای حامل مورد بررسی شامل: نانوپروسیل-۱، ورمیکمپوست، بنتونیت، خاک فسفات، و فرمولاسیونهای متفاوت از این مواد بود. بعد از تلقیح مواد حامل با باکتری سودوموناس فلورسنس زادمایهها ابتدا به مدت ۱۵ روز در انکوباسیون (دمای ۲۸ درجه سانتیگراد) و سپس در دمای ۴ درجه سانتیگراد به مدت ۱۸۰ روز نگهداری شدند. جمعیت باکتریها به روش کشت مستقیم در پلیت بر حسب CFU g -۱ در زمان های ۰، ۱۵، ۳۰، ۶۰، ۹۰ ، ۱۲۰ ،۱۵۰ و ۱۸۰ روز شمارش شد. نتایج پس از ۱۵ روز انکوباسیون نشان دهنده کاهش تعداد باکتری به جزء تیمار حامل ورمی کمپوست بود. به طوری که کمترین جمعیت را تیمار نانوپروسیل-۱ به تنهایی و تیمار ترکیبی (نانوپروسیل-۱+ بنتونیت+ خاک فسفات) با جمعیت صفر و بیشترین جمعیت را تیمار ورمیکمپوست با جمعیت ۱۰۷×۷۷/۷ دارا بودند. در پایان دوره نگهداری، جمعیت تیمارهای ترکیبی حاوی نانوذره lus-۱ (نانوپروسیل-۱+ ورمیکمپوست+ بنتونیت و نانوپروسیل-۱+ ورمیکمپوست+ بنتونیت+ خاک فسفات) نسبت به ورمیکمپوست با جمعیت (۱۰۷×۴۲/۲) نسبتا فزونی یافته و به ترتیب با ۱۰۷×۴۵/۶ و ۱۰۷×۱۹/۴ بیشترین جمعیت را دارا بودند. نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از نانوپروسیل-۱ به تنهایی احتمالا بدلیل pH و قابلیت هدایت الکتریکی بالا و موارد ناشناخته دیگر برای کاربرد به عنوان حامل باکتری مناسب نیست، ولی استفاده از این حامل به صورت مخلوط با حاملهای دیگر به دلیل اثر تعدیل کنندگی سایر مواد، به عنوان حامل باکتری میتواند پیشرفتی نو در تولید زادمایههای نانو بیولوژیک باشد.کلیدواژه ها
بنتونیت, خاک فسفات, سودوموناس فلورسنس, نانوذره, ورمی کمپوستاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.