تاثیر و ماندگاری خستگی عضلات اندام تحتانی بر زمان رسیدن به پایداری در پرش فرود تک پای مردان بزرگسال هندبالیست لیگ برتر ایران

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: مجله پژوهش در علوم توانبخشی، دوره: 13، شماره: 4
  • کد COI اختصاصی: JR_JRRS-13-4_007
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 268
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

مهدی خالقی تاجزی

Assistant Professor, Department of Sport Biomechanics, School of Physical Education and Sport Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran

حیدر صادقی

Professor, Department of Sport Biomechanics, School of Physical Education and Sport Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran

ناجی قهرمانی

MSc Student , Department of Sport Biomechanics, School of Physical Education and Sport Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran

چکیده

مقدمه: افزایش زمان رسیدن به پایداری، منجر به بروز آسیب می شود. بنابراین، اهمیت خستگی در موضوع آسیب و بررسی ارتباط آن با زمان رسیدن به پایداری، می تواند نتایج مفیدی را به همراه داشته باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر و ماندگاری خستگی عضلات اندام تحتانی در مفاصل بر زمان رسیدن به پایداری در حرکت پرش فرود در مردان هندبالیست بود.مواد و روش ها: ۱۰ هندبالیست لیگ برتر ایران که در سال ۱۳۹۴ در لیگ حضور داشتند، در این پژوهش شرکت کردند. سه تکرار برای پای فرود در نظر گرفته شد و داده های نیروهای عکس العمل زمین از لحظه تماس با صفحه نیرو به مدت ۲۰ ثانیه ثبت گردید. خستگی عضلات مفاصل ران، زانو و مچ پا به فاصله ۲۴ ساعت برای هر مفصل مورد سنجش قرار گرفت. سپس آزمودنی ها حرکت پرش فرود را در دو نوبت، بلافاصله و پس از ۱۰ دقیقه از پروتکل خستگی انجام دادند. زمان رسیدن به پایداری نیز در دو جهت قدامی- خلفی و داخلی- خارجی محاسبه گردید. آزمون Shapiro-Wilk جهت بررسی نرمال بودن و آزمون های Repeated measures ANOVA و Bonferroni برای ارزیابی فرضیه های تحقیق مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معنی داری بین زمان رسیدن به پایداری در عضلات اینورتور و اورتور مفصل مچ پا در راستای قدامی- خلفی در شرایط مختلف (قبل از خستگی، بلافاصله بعد از خستگی و ده دقیقه پس از خستگی) وجود داشت (۰۰۱/۰ > P)، اما در راستای داخلی- خارجی نتایج معنی داری یافت نشد (۶۵۰/۰ = P). همچنین، اختلاف معنی داری بین زمان رسیدن به پایداری در عضلات فلکسور و اکستنسور مفصل زانو در راستای قدامی- خلفی و در شرایط مختلف مشاهده گردید (۰۰۳/۰ = P)، اما این یافته ها در راستای داخلی- خارجی مفصل زانو معنی دار نبود (۲۲۸/۰ = P). بین زمان رسیدن به پایداری در عضلات ابداکتور و اداکتور مفصل ران، در راستای قدامی- خلفی (۰۵۱/۰ = P) و داخلی- خارجی (۳۴۳/۰ = P) تفاوت معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: خستگی عضلات اندام تحتانی، منجر به افزایش زمان رسیدن به پایداری و افزایش نیروی وارد شده بر پا می شود و ممکن است باعث آسیب شود. با طراحی و گنجاندن برنامه های تمرینی استقامتی ویژه، شاید بتوان زمان رسیدن به پایداری در حرکات پرش فرود را به حداقل رساند و در نتیجه، خطر بروز آسیب را کاهش داد.

کلیدواژه ها

Muscle fatigue, Postural balance, Movement

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.