هدایت الله اعتمادی زاده - استادیار برنامه ریزی درسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران
حمید محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران
سعید آریاپوران - دانشیار روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران

هدف این پژوهش، بررسی رابطه تعامل والد_کودک و معلم_کودک با گرایش به تفکر انتقادی در دانش آموزان پایه ششم بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل ۴۹۹ دانش آموز پایه ششم منطقه اشترینان بود. ۲۱۷ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. دانش آموزان، اولیا و معلمان به مقیاس های تفکر انتقادی کودکان، رابطه والد_کودک و معلم_کودک پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیری با روش ورود، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد که بین نزدیکی والد_کودک و تفکر انتقادی کودکان رابطه مثبت و بین تعارض والد_کودک با تفکر انتقادی کودکان رابطه منفی وجود داشت. همچنین بین نزدیکی و وابستگی معلم_کودک با گرایش به تفکر انتقادی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. بر اساس نتایج رگرسیون، ارتباط نزدیک معلم_کودک قوی ترین متغیر برای پیش بینی گرایش به تفکر انتقادی در کودکان بود. نتایج نشان داد که والدین دارای مدرک تحصیلی لیسانس و فوق دیپلم فرزندان دارای گرایش بیشتری به تفکر انتقادی داشتند. همچنین معلمان دارای مدرک لیسانس و فوق لیسانس نسبت به معلمان دارای تحصیلات فوق دیپلم دارای دانش آموزانی بودند که گرایش بیشتری به تفکر انتقادی داشتند. بنابراین تقویت تعامل مثبت والد_کودک و معلم_کودک می تواند گرایش به تفکر انتقادی در کودکان را تقویت کند.

تفکر انتقادی, ارتباط والد-کودک, ارتباط معلم-کودک