ستار صیدی - دانشجوی دکتری روان شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
حمزه احمدیان - استادیار گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
مجید صفاری نیا - استاد گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور

مقدمه: رابطه دیدگاه گیری اجتماعی و خود کنترلی با شخصیت جامعه پسند از موضوعات قابل توجه است.پژوهش حاضر  با هدف بررسیمدل ارتباط دیدگاه گیری اجتماعی و خود کنترلی با شخصیت جامعه پسند با نقش واسطه ای همدلی عاطفی انجام شد. روش: طرح پژوهش جزء تحقیقات توصیفی- همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی­ معلمان شاغل در مدارس شهر سنندج در سال ۱۳۹۶ است که تعداد ۴۲۵ نفر شرکت کننده، به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، پرسشنامه های دیدگاه گیری اجتماعی(محققی و همکاران، ۱۳۹۵)، خودکنترلی (نیک منش، ۱۳۸۶)، شخصیت جامعه پسند (پنر، ۲۰۰۲) و همدلی عاطفی متعادل (مهرابیان و اپستین، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند. داده های پژوهش با نرم افزار آماری AMOS  و با استفاده از روش تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل نهایی از برازش خوبی با داده ها برخوردار است. مدل تحلیل مسیر مشخص کرد دیدگاه گیری اجتماعی به صورت مستقیم و غیرمستقیم و خودکنترلی به صورت غیرمستقیم بر شخصیت جامعه پسند اثرگذارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت دیدگاه گیری اجتماعی و خودکنترلی نقش مهمی در جامعه پسندی معلمان دارند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد همدلی عاطفی نقش واسطه ای معناداری برای دیدگاه گیری اجتماعی  با شخصیت جامعه پسند و نه برای خودکنترلی ایفا می کند.

دیدگاه گیری اجتماعی, خود کنترلی, شخصیت جامعه پسند, همدلی عاطفی