درآمدی بر حقوق حل و فصل اختلافات سرمایه گذاری بین المللی بر مبنای کنوانسیون «داوری ایکسید»
- سال انتشار: 1390
- محل انتشار: مجله مطالعات حقوق تطبیقی معاصر، دوره: 2، شماره: 3
- کد COI اختصاصی: JR_LAWT-2-3_007
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 252
نویسندگان
دانشیار دانشگاه تبریز
چکیده
تصویب و اجرای مقررات مربوط به تسهیلات مختلف قانونی، تمایل قانونگذاران را در تلاش برای همگامی با تحولات اقتصادی و اجتماعی جهت گسترش و تشویق سرمایهگذاریهای خارجی در کشور تائید میکند. تعیین دستگاه قضائی کشورهای میزبان به عنوان مرجع حل اختلاف و سپردن سرنوشت دعاوی سرمایهگذاران خارجی به مرجع مزبور به لحاظ شائبه عدم بیطرفی آن، علت اصلی دغدغه ونگرانی بسیاری از سرمایهگذاران خارجی است. انتظار سرمایهگذار خارجی دسترسی به یک مرجع قضایی بیطرف و مستقل در صورت بروز اختلاف ناشی از سرمایهگذاری است. اگر چه روش داوری در حل اختلافات مزبور سیستم ترجیحی است، اما در این روش نیز نگرانی از حاکمیت و تسلط احتمالی کشور میزبان میباید به نحوی محسوس از اذهان زدوده شود. مرکز داوری «ایکسید»[۱] به عنوان مرجع حل اختلاف سرمایهگذاریهای بینالمللی[۲] که از سوی بسیاری از کشورهای دنیا مورد پذیرش قرار گرفته است با اهمیت دادن به روش خاص داوری به عنوان روش حل اختلافات سرمایهگذاری، در واقع با رویکردی سخاوتمندانه به اراده طرفین به برقراری توازن میان منافع در کشور میزبان و سرمایهگذار خارجی، ازطریق شناسایی تضمینهای حقوقی مناسب به جلب اعتماد محسوسی پرداخته است. با پذیرش کنوانسیون «ایکسید»، کشورهای متعاهد اعم از اینکه از در اختلافات سرمایهگذاری یکی از طرفین باشند و یا به نحوی با آن مرتبط باشند و یا نباشند، پذیرش رای قطعی داوری و اجرای آن را در کشور متعهد میشوند. ایران با الحاق به کنوانسیون ۱۹۵۸ نیویورک در خصوص اجرای آرای داوری خارجی و همچنین تصویب پارهای دیگر از قوانین و مقررات، اراده و تمایل خود را به برداشتن موانع قانونی و پر ساختن خلاءهای حقوقی در زمینه سرمایهگذاریهای خارجی نشان داده است؛ بنابراین در عدم الحاق به کنوانسیون ایکسید که مکمل گامهای قبلی است دلیل موجهی به نظر نمیرسد. [۱]- ICSID [۲]- Disputes International Center for Settlement of Investmentکلیدواژه ها
واژه های کلیدی: داوری ایکسید, سرمایه گذاری خارجی, کنوانسیون نیویورک, واشنگتن, مرکز داوریاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.