طیبه راوند - کارشناس دبیری الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس حضرت معصومه(س)
فاطمه قربانعلی زاده - کارشناسی ارشد ادبیات عرب ، دانشگاه گیلان ، ایران
مهدیه نصیری - کارشناسی ارشد، علوم و معارف گرایش اعجاز ، دانشگاه قم ، ایران
هانیه ملکوتی نیا - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی،دانشگاه فرهنگیان،پردیس حضرت معصومه(س) قم
فاطمه ایرجی زاده - دبیری الهیات ومعارف اسلامی دانشگاه فرهنگیان پردیس حضرت معصومه(س)قم،ایران

مساله ارتباط بین عقل و نقل جزء اندیشه های اصلی ایت الله جوادی املی و ابن تیمیه با دو جهان بینی متفاوت است. ابن تیمیه نماینده جریان نص گرایی، با پایه قرار دادن نقل ، ارزش و جایگاهی برای عقل قائل نیست وی با تعریفی که از عقل ارائه می دهد عقل را که یک حجت درونی است به عنوان یک غریزه معرفی می کند و با پیش فرض قرار دان تعارض بین عقل و نقل ، نقل را مقدم بر عقل می داند اما ایت الله جوادی املی نماینده جریان عقل گرایی با پایه قرار دادن تفکیک وحی از نقل مطرح کردن ارتباط بین عقل و وحی را موجه ندانسته است بلکه با ارتباط بین عقل و نقل موافق است و عقل و نقل راموید یک دیگر معرفی می کند و فهم نقلی را همانند فهم عقلی اسیب پذیر وغیر مصون ازخطا و اشتباه می داند. در این مقاله نگارنده تلاش می کند نسبت این دو مورد از دیدگاه ایت الله جوادی املی و ابن تیمیه به طور مفصل بررسی کند. این نوشتار با بیان مباحثی از قبیل: معنا شناسی عقل و نقل،مقایسه تعاریف، توصیف دیدگاه های این دو متفکر با نگاهی تطبیقی سعی دارد درک بهتری از این مساله ارائه دهد

عقل، نقل، ابن تیمیه، عقل گرایی، نص گرایی، جوادی املی