حسین بهروزپور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، ایران
علی جعفری - استادیار بخش علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، ایران
حسن فضائلی - استاد، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، تهران، ایران
رضا محمدی - دانشیار، پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی شمالغرب و غرب کشور، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویجکشاورزی.
مختار خواجوی - استادیار بخش علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، ایران

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر گونه و مکان کشت و برهم کنش آن ها بر شاخص های کیفی علوفه و واحد دامی چهار گونه برتر فسکیوی بلند، علف پشمکی، علف باغ و علف قناری در مرحله رشد رویشی انجام شد. آزمایش به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در قالب طرح خرد شده در مکان با سه تکرار در گلخانه و مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی تبریز انجام شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح پنج درصد و تجزیه و تحلیل داده های مربوط به برهم کنش گونه و مکان کشت با استفاده از آزمون توکی انجام شد. نتایج نشان داد گونه های مورد مطالعه بر شاخص های کیفی علوفه و واحد دامی تاثیر معنی دار داشتند (۰.۰۵>p). بالاترین کیفیت نسبی علوفه و شاخص ارزش نسبی علوفه در گونه علف قناری (به ترتیب ۵۷/۱۰۸ و ۰۱/۱۲۳) بود. گونه فسکیوی بلند (۱۸/۱) بالاترین واحد دامی را داشت. نتایج نشان داد مکان کشت بر شاخص های کیفی علوفه و واحد دامی تاثیر معنی دار داشت (۰.۰۵>p). کیفیت نسبی علوفه و شاخص ارزش نسبی علوفه در گیاهان کشت شده در گلخانه بالاتر از مزرعه و واحد دامی در گیاهان کشت شده در مزرعه بالاتر از گلخانه بود. برهم کنش بین گونه و مکان کشت بر صفات مورد بررسی وجود داشت (۰.۰۵>p). بالاترین کیفیت نسبی علوفه و شاخص ارزش نسبی علوفه در گونه های علف پشمکی و علف قناری کشت شده در گلخانه (به ترتیب ۶۱/۱۱۶ و ۰۳/۱۳۰؛ ۵۲/۱۱۱ و ۵۸/۱۲۵) بود. بالاترین واحد دامی در گونه فسکیوی بلند کشت شده (۲۷/۱) در مزرعه گزارش شد.

گونه، شاخص ارزش نسبی علوفه، کیفیت نسبی علوفه، مکان کشت، واحد دامی