الله یار عرب مومنی - Islamic Azad University
حمید محبی - University of Guilan
فرهاد رحمانی نیا - Industrial University of Isfahan
احمد ریاسی - Industrial University of Isfahan
محمد مرندی - University of Isfahan

زمینه و هدف : در سالمندی همراه با تغییرات فیزیولوژیک، کاهش بیان MCT۱ و MCT۴ در عضلات اسکلتی رخ می دهد، ولی این کاهش می تواند با فعالیت بدنی تعدیل شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر تمرین تناوبی و نقش سن، بر بیان ژن های MCT۱، MCT۴ و لاکتات عضلات اسکلتی موش های صحرایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد ۴۰ سر موش صحرایی نر در دو گروه سنی پیر   (سن ۲۷ ماه با وزن ۳۱±۳۸۹ گرم) و جوان (سن ۳ ماه با وزن ۱۳±۲۲۴ گرم) در نظر گرفته شد. هرگروه، به طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰=n) و شاهد (۱۰=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل: ۴ دقیقه دویدن و ۲ دقیقه استراحت فعال در۱۰ مرحله تمرینی، ۶ جلسه در هفته، به مدت ۸ هفته به صورت فزاینده روی نوارگردان اجرا شد. موش ها ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، بیهوش و عضلات نعلی و بازکننده طویل انگشتان پای آنها خارج شد. اندازه گیری لاکتات به روش آنزیماتیک و بیان ژن با استفاده از روش PCR Real-Time صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های واریانس یک طرفه، تعقیبی توکی و تی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد. یافته ها: کاهش معنی داری در لاکتات عضلات نعلی و بازکننده طویل انگشتان پا در دو گروه تجربی (پیر و جوان) مشاهده شد (۰۵/۰>p). در هر دو گروه سنی، MCT۴mRNA و MCT۱ در عضلات افزایش نشان داد. در نسبت افزایش بیان ژن در دو گروه سنی، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری : این نتایج، بیانگر تاثیر تمرین تناوبی بر افزایش بیان MCT۱ و MCT۴        عضلات بوده و نشان می دهد این تاثیر مستقل از سن می باشد. همچنین افزایش بیان MCT ها، برای پاک سازی لاکتات اهمیت ویژه ای دارد.

Intermittent Training, Lactate, Monocarboxylate Transport Protein ۱, Gene Expression, Muscle, Skeletal, تمرین تناوبی, لاکتات, پروتئین انتقال دهنده مونوکربوکسیلات, نمایش ژن, ماهیچه اسکلتی