بررسی حق دادخواهی در قانون اساسی ایران و اسناد بین المللی
- سال انتشار: 1397
- محل انتشار: فصلنامه مطالعات علوم سیاسی، حقوق و فقه، دوره: 4، شماره: 4
- کد COI اختصاصی: JR_PSLJ-4-4_019
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 144
نویسندگان
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار، رشته فقه و حقوق جزا
استادیار، هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار
چکیده
بی شک هدف غایی حقوق، احقاق عدالت است. عدالت کمال مطلوبی است که انسان برای نیل به آن هیچ گاه فراغت نمی یابد. قطعا یکی از ارکان تحقق این مهم، حق دادخواهی است. حق بر دادخواهی که ریشه در کرامت انسانی دارد و می بایست موردحمایت کشورها واقع گردد، ازجمله حقوق رویه ای محسوب می شود؛ حقوق رویه ای حقوقی هستند که تضمین کننده سایر حقوق بشر می باشند، به عبارت دیگر حقوق رویه ای مجموعه تمهیداتی هستند که برای رعایت و تضمین حقوق ماهوی مقرر می شود؛ بنابراین حق بر دادخواهی مقدمه اجرای حقوق دیگری است که اسناد حقوق بشری از آن به عنوان حق دفاع یادکرده اند. امروزه حق دادخواهی به عنوان جزئی از حقوق و آزادی های اساسی فردی و لازمه حمایت از حق حیات، موردتوجه اسناد معتبر بین المللی ازجمله اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و همچنین قوانین اساسی کشورها می باشد. قانون گذار جمهوری اسلامی ایران نیز اگرچه در قانون اساسی از حق بر دادخواهی غافل نمانده است، لیکن برای تحقق کامل این حق بنیادین، موانع و محدودیت هایی وجود دارد. مقاله پیش رو قصد این دارد تا با بررسی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اسناد حقوق بشری در زمینه حق بر دادخواهی، ضمن بررسی این حق، مبانی عدم تکمیل این حق در حقوق موضوعه ایران را بررسی نماید.کلیدواژه ها
حق بر دادخواهی، اصول دادرسی عادلانه، حقوق شهروندی، قانون اساسی ایران، اسناد بین المللیمقالات مرتبط جدید
- همیاری مردمی و کمک های مومنانه ارتش جمهوری اسلامی ایران در بحران های عمومی
- نقش مدیریت دفاعی راهبردی بر ارتقای سرمایه های انسانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران
- توسعه پدافند غیرعامل تیپ های متحرک هجومی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مقابله با تهدیدهای نوپدید نظامی
- نگاهی تحلیلی به گفتمان تعالی سازمانی از طریق بهبود عملکرد سرمایه های انسانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران
- تحلیل گفتمان و بیانات فرماندهی معظم کل قوا (مد ظله) در سلسله دیدارهای ۱۹ بهمن (مطالعه موردی، ۱۳۹۱ه.ش - ۱۴۰۱ه.ش)
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.