مرتضی فرامرز - کارشناسی رشته معماری عضو باشگاه پژوهشگران جوان

آمایش سرزمین از دهه 1950 اهمیت ویژه ای یافته و اساس همه انواع برنامه ریزی در کشورها، اعم از ملی و منطقه ای را تشکیل می دهد . دراین بین برنامه ریزی در آموزش و پرورش با همه گستردگی و در کلیه سطوح آن نیز از این قاعده مستثنی نیست .در واقع اطلاعات حاصل از آمایش سرزمین، که با تأکید بر مناطق و پیمایش دقیق آنها حاصل می شود، نقشه جامعی است که توانایی ها، قابلیت ها، فرصت ها و نقاط ضعف هر م نطقه از کشور را با دقت به نمایش می گذارد . برنامه ریزان استراتژیک در آموزش و پرورش که برنامه ریزی توسعه آموزش ، برنامه ریزی منابع انسانی ، برنامه ریزی آموزشی و درسی را زیر نظر دارند باید به یافته های آمایش دقت و توجه کافی نموده و علی الخصوص به اهمیت واحد منطقه در برنامه ریزی واقف باشند .برنامه ریزی با توجه به آمایش می تواند دانش آموزان هر منطقه را به سمتی سوق دهد که به توانمندی های منطقه خویش آگاه گشته و بتوانند درآینده در جهت شکوفایی منطقه زندگی خود موثر واقع شوند.

برنامه ریزی ، آمایش سرزمین ، برنامه ریزی منابع انسانی ، آموزش و پرورش ، برنامه ریزی آموزشی، برنامه ریزی منابع انسانی