پتانسیل سنجی مناطق خشک و نیمه خشک ایران در راستای میزان دریافت انرژی تابش خورشیدی

  • سال انتشار: 1401
  • محل انتشار: کنفرانس بین المللی پیشرفت های اخیر در مهندسی، نوآوری و تکنولوژی
  • کد COI اختصاصی: EITCONF01_166
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 260
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

رخساره خشتابه

دانشجوی دکتری مدیریت و کنترل بیابان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

حمیدرضا عسگری

دانشیار گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

چکیده

انرژی تابشی خورشید یکی از منابع نامحدود و تجدیدپذیر در جهان بوده، به طوری که امروزه با افزایش میزان مصرف انرژی، گرایش به بهره برداری از انرژی های تجدیدپذیر به ویژه انرژی خورشیدی مورد توجه محققین علوم مختلف واقع شده است. میزان دریافت این انرژی در نقاط مختلف سطح زمین به عوامل مختلفی از جمله: طول و عرض جغرافیایی، میزان ساعات آفتابی، رطوبت هوا، میزان تبخیر، دمای هوا، زاویه خورشید و ... بستگی دارد. از این رو با توجه به موقعیت جغرافیایی کشور ایران نیز، گرایش به سمت استفاده از این انرژی و همچنین بهره برداری هرچه بیشتر از آن در کشور خصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک که دارای شرایط بهتری نسبت به سایر مناطق هستند، افزایش یافته است. از آنجا که مناطق با پوشش گیاهی بیشتر نسبت به نواحی خشک و اراضی بایر، آلبیدو و درجه حرارت تابشی کمتری دارند، از طرفی وجود ارتفاعات نیز نقش مهمی در دریافت بیشترین میزان نور را دارا هستند، بنابراین پتانسیل این مناطق را در جهت بهره گیری از تابش خورشیدی بالاتر می برد. لذا، هدف از این مطالعه، محاسبه میزان توزیع تابش خورشیدی، بهره برداری از مناسب ترین مکان ها برای تاسیسات فتوولتائیک و تولید برق در مقیاس بزرگ است. بدین منظور، تابش خورشیدی جهانی در استان های خراسان رضوی، اصفهان، کرمان، یزد، گلستان، مازندران و گیلان با دقت ۳۰ متر از مدل ارتفاعی دیجیتال با استفاده از ابزارهای تحلیل تابش انرژی خورشیدی Solar Radiation Analysis Tools در نرم افزارArcGIS محاسبه گردید. بر اساس نتایج، از میان شهرهای منتخب، آن دسته از شهرهایی که به لحاظ طبقه بندی اقلیمی در مناطق خشک و نیمه خشک واقع بودند، میزان دریافت انرژی تابشی خورشیدی بیشتری را به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها

قابلیت های بیابان، فتوولتائیک، آلبیدو، GIS، ایران.

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.