مدیریت پایدار خاک و نقش آن در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای
عنوان مقاله: مدیریت پایدار خاک و نقش آن در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای
شناسه ملی مقاله: JR_LMJ-9-2_001
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_LMJ-9-2_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
مراد میرزایی - دانشجوی دکتری، گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران
منوچهر گرجی - استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران.
ابراهیم مقیسه - استادیار پژوهشکده کشاورزی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای
حسین اسدی - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران
احسان رضوی طوسی - استاد گروه علوم میکروبی، خاک و گیاه، دانشگاه ایالتی میشیگان، میشیگان، ایالات متحده
خلاصه مقاله:
مراد میرزایی - دانشجوی دکتری، گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران
منوچهر گرجی - استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران.
ابراهیم مقیسه - استادیار پژوهشکده کشاورزی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای
حسین اسدی - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران
احسان رضوی طوسی - استاد گروه علوم میکروبی، خاک و گیاه، دانشگاه ایالتی میشیگان، میشیگان، ایالات متحده
افزایش غلظت گازهای گلخانهای اثرات جبران ناپذیری بر تغییر اقلیم، محیط زیست و سلامت بشر دارد. دی اکسید کربن (CO۲)، متان (CH۴) و نیتروزاکساید (N۲O) گازهای گلخانهای اصلی هستند. فعالیت میکروبی، تنفس ریشه، فرآیندهای تجزیه شیمیایی و همین طور تنفس هتروتروفی موجودات خاک منجر به تولید گازهای گلخانهای در خاکها میگردند. میزان انتشار گازهای گلخانهای متاثر از عوامل گوناگون محیطی و مدیریتی است. جریان کربن از خاک به اتمسفر بهصورت دی اکسید کربن ناشی از تنفس و سایر فعالیتهای موجودات زنده خاک است. نیتروزاکساید از طریق فرآیندهای نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون و متان با فرآیند متانوژنز میکروبی تحت شرایط غیرهوازی تولید میشود. میزان انتشار گازهای گلخانهای با استفاده از روشهای گوناگونی اندازهگیری میشود که متداولترین نوع آن روش اتاقک بسته است. مدیریت صحیح خاکهای کشاورزی پتانسیل قابل توجهی در کاهش انتشار گازهای گلخانهای دارد. بهکارگیری تناوب زراعی، استفاده از محصولات پوششی، اعمال روشهای خاکورزی حفاظتی، نگهداری بقایای محصولات و پرهیز از سوزاندن یا حذف نمودن آن ها، از جمله روشهای مدیریتی مناسب جهت کاهش انتشار دی اکسید کربن از خاک هستند. راهکارهایی از قبیل مدیریت بهتر نیتروژن از طریق کاربرد به موقع کودهای نیتروژنی و متناسب با مقدار نیاز محصول و تقسیط آن ها در مراحل گوناگون رشد گیاه، گنجاندن محصولات لگوم در تناوب زراعی، مدیریت مناسب بقایای گیاهی، استفاده از کودهای آهسته رهش و مصرف مواد بازدارنده نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون باعث کاهش انتشار نیتروزاکساید از خاک میگردند. کاهش انتشار متان نیز از طریق زهکشی شالیزارها به منظور ایجاد تهویه مناسب برای اکسیداسیون متان و تجزیه بقایای گیاهی قبل از غرقاب شدن از طریق خاکورزی یا تبدیل آن ها به کمپوست امکانپذیر است.
کلمات کلیدی: تغییر اقلیم, کشاورزی حفاظتی, گرمایش جهانی, دی اکسید کربن, متان, نیتروزاکساید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1409141/