سکینه بنکی - دانشجو دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تهران

تامین خواسته و دستور موقت اقدامی احتیاطی هستند. تامین خواسته، جهت در امنیت قرار دادن خواسته به کار می رود و دستور موقت دراموری که تعیین تکلیف در آن فوریت دارد و به تقاضای خواهان دعوا صورت می گیرد.در مواد ۱۰۸ تا ۱۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی مقرراتی در خصوص تامین خواسته پیش بینی شده و مواد ۳۱۰ تا ۳۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی نیز به دستور موقت یا دادرسی فوری اختصاص یافته است.این مواد بیشتر به بیان شرایط و مقررات کلی پرداخته است. بدین جهت لازم می آید که معنا و مفهوم این دو نهاد ، دلای و موجاات صدور تایین شود.

دستور موقت،تامین خواسته، دادرسی