حسین غضنفرپور - (دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران)
امین کاکا دزفولی - (دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران)
انیس کاکا دزفولی - (دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران)

برنامه ریزی منطقه ای با هدف توسعه و کاهش نابرابری­ها، از موضوعات مهم در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. شناخت و تجزیه و تحلیل وضع مناطق در زمینه های مختلف، نخستین گام در فرایند برنامه ریزی توسعه منطقه ای است. با این کار تنگناها و محدودیت های مناطق، مشخص شده و می توان برای رفع آنها اقدام کرد. به عبارتی برای تخصیص اعتبارات و منابع میان مناطق مختلف، شناسایی جایگاه آن منطقه در بخش مربوطه و رتبه بندی سطوح برخورداری از مواهب توسعه ضروری است. هدف این پژوهش تحلیل و سطح بندی شهرستان های استان کرمان در بخش شاخص های فیزیکی آموزشی است. مساله اساسی تحقیق این است که شهرستان های استان از نظر آموزشی در شرایط نابرابری قرار دارند و تعیین میزان این نابرابری می تواند کمک موثری در جهت محرومیت­زدایی شود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی - تحلیلی است. داده های تحقیق از سالنامه آماری و همچنین نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ انتخاب شده اند، این داده ها بر اساس ۲۱ شاخص که عمدتا شاخص های فیزیکی موثر در بخش آموزش است مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد شهرستان های استان کرمان در چهارسطح وراتوسعه، فراتوسعه، میان توسعه و فروتوسعه قابل دسته­بندی هستند و دسته بندی شهرستان ها نشان می دهد که بیش از ۳۹ درصد از شهرستان ها در سطح فروتوسعه، و حدود ۲۱ درصد میان توسعه، ۳۰ درصد فراتوسعه و ۸ درصد در سطح وراتوسعه قرار دارند.  

سطح بندی, شهرستان های استان کرمان, آموزش عمومی, TOPSIS