محسن اکبری - دانشگاه گیلان
الهه جهانشاهی - دانشگاه گیلان
محمدرضا دانشور دیلمی - علامه طباطبایی

از گذشته تاکنون پدیده طفره روی اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل موثر بر کاهش کارایی تیم­ها مورد مطالعه قرارگرفته است. هدف اصلی این پژوهش مطالعه تاثیر طفره روی اجتماعی بر عملکرد تیمی در شرکت های واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران بوده است. به علاوه، پژوهش حاضر به نقش میانجی سرمایه اجتماعی تیمی در این رابطه می پردازد. فلسفه این پژوهش اثبات باوری، رویکرد آن قیاسی و استراتژی آن پیمایش است. بدین منظور و پس از مرور ادبیات و طراحی مدل مفهومی، پرسشنامه ای مشتمل بر ۲۳ سنجه به پاسخ دهندگان ارائه شد. جامعه آماری تحقیق حاضر را تیم های مستقر در شرکت های واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران تشکیل می دهد که از بین آنها ۱۲۴ تیم به عنوان نمونه انتخاب شده اند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه بر اساس نظر متخصصان و استفاده از پرسشنامه استاندارد و روایی سازه نیز بر اساس تحلیل عاملی تاییدی تایید شد. پایایی از مجرای آزمون های آلفای کرونباخ، پایایی مرکب و میانگین واریانس استخراج شده تایید شد. سپس، داده های گردآوری شده به کمک نرم افزار اسمارت پی ال اس و از طریق ماتریس همبستگی، آزمون معادلات ساختاری و آزمون برازش مدل مورد تحلیل قرار گرفتند. درنهایت، مشخص شد که طفره روی اجتماعی بر عملکرد تیم­های دانش بنیان موثر است. همچنین سرمایه اجتماعی در رابطه میان طفره روی اجتماعی و عملکرد تیمی نقش میانجی ایفا می کند.

طفره روی اجتماعی, عملکرد تیمی, سرمایه اجتماعی تیمی