فواد میثمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی اکتشاف معدن دانشگاه صنعتی شاهرود
علی مراد زاده - استاد دانشکده مهندسی معدن، نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود
علی نجاتی کلاته - استادیار دانشکده مهندسی معدن، نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود
مجتبی توکلی - دانشجوی کارشناسی ارشد ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود

مدل سازی ها به عنوان یکی از جالب ترین ابزارهای ژئوفیزیکی در بدست آوردن تصاویر دو و سه بعدی ازساختارهای زمین شناسی است. در مدل سازی از خواص فیزیکی (چگالی، خودپذیری مغناطیسی و..) وهندسی (عمق، هندسه و..) به عنوان پارامترهای مدل و از اندازه گیری های ژئوفیزیکی به عنوان مفروضات (دادهها) استفاده می گردد. مسئله اصلی در مدلسازی، تعداد پارامترهای آن است که با افزایش آن دقت ساختارهای شبیه سازی شده کاهش پیدا کرده و به تبع آن ناپایداری (Instability) در مدل افزایش پیدا می کند که در صورت وجود یک نویز بسیار کوچک در داده های برداشت شده، تغییرات بسیار زیاد و غیر واقعی در پارامترهای مدل ایجاد می شود، به عبارتی به سمت شرایط نامطلوب (Bad Condition) نزدیک می شود. استفاده از روش تجزیه مقادیر تکین (SVD) نسبت به سایر روش ها محدودیت در انتخاب تعداد پارامترهای مدل را تا حد زیادی مرتفع می کند. در این مقاله از این روش برای وارونسازی داده های میدان کل مغناطیسی در ساختار هایی که دارای تباین مغناطیدگی با سن گهای رسوبی بالایی بوده جهت تعیین عمق سنگ بستر استفاده شده است. در نهایت مدل یا یک داده مصنوعی دربرگیرنده نوفه گوسی و یک داده واقعی آزمایش گردید.

مدلسازی معکوس(وارونسازی)، میدان کل مغناطیسی، روش تجزیه مقادیر تکین، سنگ بستر