محدثه دهقانی - گروه انگل شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
الهه ابراهیم زاده - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سید حسین حسینی - گروه انگل شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی نیک پی - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل، مازندران، ایران
محمد باقر آهو - گروه انگل شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

زمینه مطالعه: موش آزمایشگاهی پرکاربرد ترین حیوان برای تحقیقات آزمایشگاهی می باشد. وجود عفونت های انگلی در حیوانات آزمایشگاهی نه تنها بر روی نتایج تحقیقات اثر می گذارد، بلکه سلامت محققین را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت آلودگی موش های سوری به انگل های روده ای شایع، در سه مرکز مهم تولید و پرورش حیوانات آزمایشگاهی در تهران انجام شده است.روش‎کار: در مطالعه حاضر ۷۵ سر موش سوری (۲۵ سر از هر مرکز) به صورت تصادفی تهیه و مورد بررسی قرار گرفتند. موش ها به روش بدون درد کشته و کالبدگشایی شدند. به منظور بررسی تک یاخته های گوارشی، از قسمت های مختلف روده و مدفوع گسترش مرطوب تهیه و در صورت لزوم از رنگ آمیزی های گیمسا و ذیل نلسون استفاده شد. جهت ارزیابی کرم های روده ای، محتویات لوله گوارشی بررسی گردید و کرم ها از محتویات جدا شدند، در صورت لزوم رنگ آمیزی انجام و سپس تشخیص صورت گرفت.نتایج: در بین انگل های یافت شده، آسپیکولاریس تتراپترا بیشترین شیوع (۳/۹۳ درصد) و بعد از آن به ترتیب سیفاسیا اوبولاتا (۶/۶۲ درصد)، هایمنولپیس نانا (۳/۶۱ درصد)، تری تریکوموناس موریس (۶/۲۲ درصد)، ژیاردیا موریس (۳/۲۱ درصد)، اسپیرونوکلئوس موریس (۶/۱۸ درصد)، هایمنولپیس دیمینوتا (۳/۱۷ درصد) و کریپتوسپوریدیوم (۶/۶ درصد) شیوع کمتری داشتند.نتیجه­گیری نهایی: از تعداد ۷۵ سر موش سوری بالغ مورد بررسی، همه آن ها حداقل به یک نوع انگل آلوده بودند. این امر علاوه بر تاثیر روی نتایج تحقیقات می تواند سلامت محققین و افراد مرتبط را به خطر اندازد.

انگل روده ای, موش آزمایشگاهی, مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی, تک یاخته, کرم