ارزیابی تنوع مولکولی و روابط ژنتیکی بین ارقام برنج (Oryza sativa L.)
عنوان مقاله: ارزیابی تنوع مولکولی و روابط ژنتیکی بین ارقام برنج (Oryza sativa L.)
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-7-1_003
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-7-1_003
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
ادیبه نیلی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
بابک ربیعی - استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مهرزاد اله قلی پور - استادیار پژوهش، بخش اصلاح و تهیه بذر، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
علی اکبر عبادی - استادیار پژوهش، بخش اصلاح و تهیه بذر، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
خلاصه مقاله:
ادیبه نیلی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
بابک ربیعی - استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مهرزاد اله قلی پور - استادیار پژوهش، بخش اصلاح و تهیه بذر، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
علی اکبر عبادی - استادیار پژوهش، بخش اصلاح و تهیه بذر، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
هدف از این تحقیق، ارزیابی تنوع و روابط ژنتیکی بین ۵۷ رقم برنج موجود در کلکسیون موسسه تحقیقات برنج کشور شامل ۲۶ رقم بومی ایرانی، ۱۳ رقم اصلاحشده ایرانی و ۱۸ رقم وارداتی بود کهبا استفاده از ۳۸ نشانگر ریزماهواره پیوسته با ویژگیهایکمی و کیفی روی کروموزوم ۶ برنج انجام شد. در مجموع ۲۸۱ آلل در ژنوتیپهای مورد مطالعه شناسایی شد و تعداد آللها در هر جایگاه ریزماهواره از دو تا یازده آلل متغیر بود. میانگین تعداد آللهای مشاهده شده و موثر بهترتیب ۳۹/۷ و ۱۵/۵ آلل و میانگین تنوع ژنی نئی، شاخص تنوع شانون و میزان اطلاعات چندشکلی نیز بهترتیب ۷۵۲/۰، ۶۸۵/۱ و ۷۴۱/۰ بهدست آمد که نشاندهنده وجود تنوع بالا بین ژنوتیپهای مورد مطالعه بود. برآورد شاخصهای تنوع جهت مقایسه نشانگرهای مطالعهشده نشان داد که بهترتیب نشانگرهایRM۵۱۰ ، RM۲۲۵، RM۳۱،RM۴۰۲، RM۵۲۸، RM۲۰۴، RM۱۶۲، RM۵۸۴ وRM۳ با دارا بودن بالاترین مقادیر تنوع در جمعیت مورد مطالعه، بهعنوان موثرترین نشانگرها جهت بررسی تنوع ژنتیکی در برنج بودند. ارزیابی تشابه ژنتیکی بین ارقام بومی، اصلاحشده و وارداتی برنج نشان داد که بیشترین تشابه بین ارقام بومی و اصلاحشده و کمترین تشابه بین ارقام اصلاحشده و وارداتی وجود داشت. تجزیه خوشه ای به روش UPGMA بر اساس ضریب تشابه جاکارد، ۵۷ رقم مورد مطالعه را در چهار گروه جداگانه قرار داد، بهطوریکه ارقام بومی، اصلاح شده و وارداتی تا حدود زیادی از هم تفکیک شدند. بنابراین، بر اساس نتایج این تحقیق پیشنهاد میشود که ضمن استفاده از نشانگرهای RM۵۱۰، RM۲۲۵، RM۳۱،RM۴۰۲، RM۵۲۸، RM۲۰۴، RM۱۶۲، RM۵۸۴ وRM۳بهعنوان نشانگرهای کارامد و آگاهیبخش در مطالعات مربوط به تعیین تنوع ارقام برنج، از تلاقی بین ارقام موجود در گروههای دورتر حاصل از تجزیه خوشهای نیز میتوان برای تهیه ارقام جدید دارای ویژگیهای کمی و کیفی متنوع استفاده کرد.
کلمات کلیدی: ارقام بومی, نشانگر ریزماهواره, ویژگی هایکمی و کیفی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1296317/