اثر قطع آبیاری در مراحل زایشی و کاربرد پوترسین و کودهای زیستی بر دوره پر شدن دانه، محتوای کلروفیل و عملکرد گندم
- سال انتشار: 1400
- محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای زراعی ایران، دوره: 19، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_JFCR-19-2_004
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 231
نویسندگان
دانشجوی دکتری رشته زراعت، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده
به منظور بررسی اثر قطع آبیاری در مراحل زایشی و کاربرد پوترسین و کودهای زیستی بر دوره پر شدن دانه، محتوای کلروفیل و عملکرد گندم، آزمایش فاکتوریلی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل به عنوان شاهد، قطع آبیاری در ۵۰% مرحله سنبله دهی و قطع آبیاری در ۵۰% مرحله آبستنی (چکمه ای شدن) به ترتیب به عنوان محدودیت ملایم و شدید آبی) و کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد میکوریز (Glomus Intraradices)، کاربرد توام سودوموناس (Psedomunas Putida Strain ۱۸۶) و فلاوباکتریوم (Flavobacterim Spp)، کاربرد توام میکوریز با سودوموناس و فلاوباکتریوم) و محلول پاشی پوترسین در سه سطح (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد، کاربرد ۵/۰ و یک میلی مولار) بودند. از مدل دو تکه ای برای کمی سازی مولفه های پر شدن دانه استفاده شد. مقایسه میانگین ها نشان داد حداکثر وزن دانه (۰۶۴۱/۰ گرم)، سرعت پر شدن دانه (۲۸/۲ میلی گرم در روز)، طول دوره (۷/۳۹ روز) و دوره موثر پر شدن دانه (۱۴/۲۸ روز) در ترکیب تیماریآبیاری کامل با کاربرد توام میکوریز با سودموناس و فلاوباکتریوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین و حداقل مقادیر این صفات (به ترتیب ۰۳۶۱/۰ گرم، ۶/۱ میلی گرم در روز، ۱۵/۳۳ و ۵۷/۲۲ روز) در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی، عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول پاشی پوتریسین به دست آمد که از افزایش به ترتیب ۵۶/۷۷، ۵/۴۲، ۷۶/۱۹ و ۶۸/۲۴ درصدی در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی و پوترسین در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی برخوردار بودند. آبیاری کامل با کاربرد توام میکوریز با سودموناس و فلاوباکتریوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین، حجم و وزن خشک ریشه را به ترتیب ۳۷/۱۲۴ و ۴۷/۱۲۳ درصد افزایش داد. عملکرد دانه در قطع آبیاری در مرحله آبستنی و ظهور سنبله نسبت به آبیاری کامل کاهش یافت. بیش ترین عملکرد (۶۸/۶۸۲ گرم در مترمربع) در آبیاری کامل، کاربرد توام سودموناس و فلاوباکتریوم (۴۲/۶۸۶ گرم در مترمربع) و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین (۰۲/۶۱۸ گرم در مترمربع) به دست آمد. بر اساس نتایج این بررسی، به نظر می رسد کاربرد کودهای زیستی و پوتریسین می تواند به دلیل بهبود صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی، عملکرد دانه ی گندم را تحت شرایط محدودیت آبی در مراحل زایشی افزایش دهد.کلیدواژه ها
سرعت پر شدن دانه, کودهای بیولوژیک, محدودیت آبیاری, میکوریزاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.