مریم رضایی - دانشگاه زابل
محمد نهتانی
علیجان آبکار - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان
معصومه رضایی - دانشگاه سیستان و بلوچستان
مهری میرکازهی ریگی - دانشگاه زابل

  روش­های ریز مقیاس نمایی آماری، به­منظور پیش بینی متغیرهای اقلیمی مانند دما، به دلیل اهمیت این فاکتورها، در برنامه ریزی و مدیریت محیطی کاربرد وسیعی دارند. در این پژوهش کارایی مدل ریز مقیاس نمایی آماری ( SDSM ) در پیش بینی پارامتر های دمایی مورد بررسی قرار گرفته است. داده های مورد استفاده در این پژوهش شامل داده های دمای کمینه، بیشینه و میانگین ایستگاه های سینوپتیک کرمان و بم، داده های NCEP و داده های مدل HadCM۳ ) داده های نسل سوم مدل جهانی اقلیم تحت سناریو ی A۲ و B۲ ) برای دوره پایه (۲۰۰۱-۱۹۷۱ میلادی) می باشد. از ۱۵ سال اول داده ها (۱۹۸۵-۱۹۷۱) برای واسنجی و از ۱۵ سال دوم (۲۰۰۱-۱۹۸۶) برای ارزیابی نحوه عملکرد مدل استفاده شده است. به کمک داده های HadCM۳(A۲) و HadCM۳(B۲) ، دما برای سه دوره (۲۰۳۹-۲۰۱۰)، (۲۰۶۹-۲۰۴۰) و (۲۰۹۹-۲۰۷۰) پیش بینی و با دوره پایه مقایسه شده است. معیارهای آماری ارزیابی کارایی مدل مانند میانگین خطای مطلق، مجذور میانگین مربعات خطا، ضریب ناش- ساتکلیف و تحلیل نتایج خروجی مدل HadCM۳ ، نشان داد که این مدل در منطقه خشک نسبت به منطقه فراخشک از کارایی بالاتر و دقت قابل قبولی برای پیش بینی دما برخوردار است. همچنین نتایج بیانگر افزایش دما در تمام ماه های سال برای هر دو ایستگاه می باشد.

Bam, Climate change, Temperature, Kerman, SDSM model, بم, تغییر اقلیم, دما, کرمان, مدل SDSM