مرتضی زارع برمی - استادیار گروه مترجمی زبان عربی، دانشگاه دامغان
پوران رضایی چوشلی - دانش آموخته دکتری تخصصی زبان و ادبیات عربی، دانشگاه خوارزمی

مترجم ها کاربران زبان هستند و تمرین مداوم ترجمه برای آموزش زبان و روزآمد کردن اطلاعات زبانی افراد ضروری است. به عبارت بهتر، در فرآیند ترجمه جزئیات مهمی از نحوه کارکرد دو زبان مبدا و مقصد، برای کاربران زبان آشکار می شود و اگر ترجمه اطلاعات به زبانهای دیگر با دقت کافی صورت پذیرد، شناختن و آموختن زبان دوم نیز با موفقیت قابل ملاحظه ای همراه میشود. مترجمها به دو گروه انسانی و ماشینی تقسیم شده اند؛ مترجم های ماشینی از سال ۲۰۱۱م. با ظهور و اشاعه ترجمه ماشینی عصبی )NMT( موقعیت جدیدی را تجربه کردند که ال بته برای ارائه یک ترجمه روان و دقیق همچنان به کمک مترجم های انسانی وابسته بودند. ترجمه ماشینی در سال ۲۰۱۶م. با بروزرسانی سرویس ترجمه ماشینی عصبی گوگل )GNMT( دستخوش دگرگونیهای اساسی شد و توانست با کمترین میزان از دخالت مترجم انسانی در تبدیل واژه ها، عبارتها و جمله های ساده به مرحله بسندگی مبداگرایی ( و گاهی نیز به سطح پذیرفتگی )مقصدگرایی( برسد. شگرد مبداگرایی را به احتمال باید صحیح ترین شیوه در ترجمه اسناد حقوقی دانست، زیرا مبداگرایی مترجم را وامیدارد تا اسم را به اسم، صفت را به صفت، و فعل را به فعل برگرداند و حتی به مترجم اجازه نمی دهد که دو جمله را به یک جمله ترجمه کند. نتایج پژوهش نشان می دهد ) )GNMT در برگردان کلمه ها، عبارتها و جمله های ساده تا حدودی موفق است، اما در برگردان جمله های پیچیده و همچنین عبارتها و کلمه های تخصصی به همراهی مترجم انسانی و دستکاری متن وابسته است.

زبان عربی، زبان فارسی، ترجمه، اسناد حقوقی، .GNMT