میکائیل احدپور - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران،
رضا طاعتی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران،
یوسف کریم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور، واحد اردبیل، اردبیل، ایران
مهرداد شاکر - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، اردبیل، ایران

در محیط رقابتی و ناپایدار امروزی، مدیران سازمان ها با چالش های زیادی روبه رو هستند. آن ها باید سازمان خود را به نحوی هدایت کنند که در برابر رقبا دوام آورده و به حیات خود ادامه دهند و همگام با تغییرا ت فن آوری و نوآوری راهی جز توجه بر منابع انسانی به عنوان سرمایه های فکری خود ندارند. بر این ا ساس اهمیت و ارزش کارکنان بیشتر شناخته شده و ان سان های کارآمد و دانش محور مورد توجه قرار گرفته اند. امروزه توانمند سازی به عنوان یکی از راهکارهای موثر ارتقای کیفی کارکنان و افزایش اثربخشی سازمانی می باشد. سازمان ها ی آموزشی به دانش، نظرات، انرژی و خلاقیت معلمان نیازمندند. جهت تحقق این امر، سازمان ها از طریق توانمندسازی معلمان، آن ها را قادر می سازند تا در مقابله با مشکلات و تهدیدها از مقاومت و انعطاف پذیری بیشتری برخوردار باشند و از نبوغ و خلاقیت خود ا ستفاده کنند. مدیران با اعطای آزادی عمل بیشتر به معلمان خود و م شارکت دادن آن ها در تصمیم گیری ها، اعضای سازمان را قادر می سازند که توانایی های خود را بکار گرفته و منشا خلاقیت، ابتکار و نوآوری در سازمان باشند. توانمندسازی فرایندی ا ست که با سهیم کردن معلمان در اطلاعات مربوط و فراهم نمودن کنترل بر عواملی که عملکرد شغلی را تحت تاثیر قرار می دهند، به آن ها استقلال بیشتری می دهد. توانمندسازی باعث می شود احساس خودکارآمدی و خودکفایتی معلمان افزایش یابد. مدیران با توانمندسازی به توانایی معلمان برای انجام وظایف در سطح بالا اعتماد نشان می دهند بنابراین معلمان به قبول مسئولیت تشویق می شوند و پشتکار بیشتری در رسیدن به اهداف سازمانی از خود نشان می دهند. از این رو در این مقاله سعی شده است که توانمندسازی کارکنان بویژه معلمان در سازمان های آموزشی مورد بررسی قرار گیرد.

توانمندسازی، پیش نیازهای توانمندسازی، مزایای توانمندسازی، موانع توانمندسازی