سید مصطفی موسوی مظفر - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی
مریم نورشاهی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی
علی اکبرنژاد - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران

مصرف مکمل HMB به همراه انجام تمرین های مقاومتی به دلیل حفظ توده عضلانی، در بین ورزشکاران بسیار استفاده می شود؛ با وجوداین، در زمینه مسیر تاثیر این مکمل بر افزایش فاکتورهای هایپرتروفی و کاهش فاکتورهای آتروفی نتایج متناقضی مشاهده می شود؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصرف مکملHMB  و تمرین مقاومتی بر پاسخ به میزان MuRF۱ و P۷۰S۶K عضلانی در مردان غیرفعال بود. بدین منظور، ۴۰ مرد غیرفعال با شاخص توده بدنی ۱ ± ۲/۲۱ کیلوگرم بر مترمربع و سن ۵ ± ۵/۲۵ سال به چهار گروه تمرین، تمرین+ مصرف HMB، مصرف HMB و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها چهار روز در هفته و به مدت شش هفته تمرین های بدن سازی را (سه ست/ ۸-۱۲ تکرار/ ۷۵ درصد تا ۸۰ درصد ۱RM) انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ تمرینی انجام ندادند. بیوپسی عضله پهن خارجی و مقادیر یک تکرار بیشینه از هر آزمودنی، یک جلسه قبل و بعد از یک دوره تمرین و مصرف مکمل انجام شد. نتایج آزمون آنوای یک طرفه نشان داد که تفاوت معنا داری (P = ۰.۰۰۱) بین افزایش یک تکرار بیشینه در قبل و بعد از شش هفته تمرین در حرکت پرس پا بود. همچنین، نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی نشان داد که افزایش معنا داری (P = ۰.۰۰۱) در مقادیر P۷۰S۶K  بین گروه های تمرین، تمرین+ مصرف HMB، مصرف HMB با گروه کنترل وجود داشت؛ هرچند این تفاوت در مقادیر MuRF۱ معنا دار نبود (P = ۰.۲۲)؛ بنابراین، مصرف مکمل HMB در طول تمرین موجب افزایش پاسخ P۷۰S۶K به عنوان شاخص هایپرتروفی و افزایش در قدرت پرس پا بعد از شش هفته می شود.

تمرین مقاومتی, مکمل بتاهیدروکسی بتا متیل بوتیرات, P۷۰S۶K, MuRF۱