در بین سوانح طبیعی برای انسان، زلزله مصیبت بارترین و غیرقابل پیشبینی است. اتفاق زلزله های شدید، نه تنها به مصالح خسارت زیادی وارد می کنند، بلکه عامل آسیب های فیزیکی، روحی و مرگ نیز میباشند. زلزله در بسیاری از نقاط دنیا اتفاق میافتد، اما بعضی از نقاط جهان نظیر ژاپن، آمریکای شمالی، نیوزلند، .... زلزله خیز ترناد. در ایران بنابر آمار موجود از ۱۲۸۷ تا ۱۳۹۳ بیش از ۵۱ مورد اتفاق زلزله های با شدت ۱ریشتر و بیشتر تجربه شدندکه طی آنها ۱۳۵ هزار نفر جان باخته اند. اندیشیدن ها در پی مقابله با این مورد سانحه طبیعی، فکر بسیاری از نظریه پردازان و پژوهشگران ساختمان و مسکن را به خود جلب کرده است. در بین اندیشمندان همه ملت های مواجه با مصیبت آفرینی زلزله، پژوهشگران ژاپنی ظرفیت بالای تحمل سازه های چوبی در برابر بارهای آنی را از سازگاری تئوری و یافته های تجربی پی برده و در مقیاس میدانی به کار گرفته اند. پژوهش های ایان قاوم در این زمینه گسترش یافت و یافته هایشان توسط ملت های درگیر با سانحه مرگبار زلزله بهره برداری شد و با پیدا شدن شناخت بیشتر از ایمنی سازه های چوبی، کاربرد چوب در احداث سازه های مسکونی تک خانواری و چند خاانواری و اماکنی چون استادیوم های ورزشی مسقف و گردهمایی های مختلف، وسعت پیدا کرد و به دنبال آن فناوری های پیش ساخته سازی اعضای ساازه ای از چوب رشد کردهاند. ظهور و توسعه این فناوریها بر آزادی عمل طراحان حرفه ای معماری افزوده و موجب تحقاق اندیشه های شان در خلق سازه های سنگین زیبا و ایمن شده است. طی دو دهه اخیر، دغدغه خاطر تولید آلاینده و پسماند گذاری مصالح سازهای و پی آمدهای مخرب محیط زیستی مرتبط با آن برای جوامع انسانی، مطالعه و ارزیابی مبسوطتر این مصالح با تاکید بر انرژی بری تولید، آزادسازی گازهای گلخانه ای، زیست تخریب پذیری، قابلیت بازیافت و نیز تاثیرگذاریشان روی خصوصیات روحی و روانی انسان،در طیف توجه آینده نگران قرار گرفت و در راستای این اهداف مراکز تخصصی تحقیقات روی هر یک از مصالح متعارف سازه ای مباادرت باه پاژوهش نموده و یافته های آموزندهای ارائه داده اند. این یافته ها نشان میدهند که چوب با توجه به شاخص های مورد اشاره، ماده سازه ای سبز در بین سایر مصالح سازه ایست، چون زیست تخریب پذیر است و آسانی بازیافت دارد و تولید آن افزاینده لطافت هوا و مصرف آن عامل تغییر اقلیم کره زمین ندارد.