محمد خدایاری فرد - گروه روانشناسی تربیتی و مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
باقر غباری بناب - گروه کودکان استثنایی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محسن شکوهی یکتا - گروه کودکان استثنایی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران
بهروز طهماسب کاظمی - گروه مدیریت راهبردی، دانشکده مدیریت، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران
علی نقی فقیهی - گروه علوم تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه قم، قم، ایران
مسعود آذربایجانی - گروه روانشناسی، پژوهشکده علوم رفتاری، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران
سعید اکبری زردخانه - &#۰۳۹;گروه روانشناسی تربیتی و تحولی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
غلامعلی افروز - گروه کودکان استثنائی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
خسرو باقری نوع پرست - گروه مبانی فلسفی و اجتماعی آموزش و پرورش، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مرتضی منطقی - گروه روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، کرج، ایران
حمیدرضا آیت اللهی - گروه فلسفه، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
سید ضیاء هاشمی - &#۰۳۹;گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
روح الله شهابی - &#۰۳۹;گروه روانشناسی، پژوهشکده اخلاق و تربیت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
سید محسن فاطمی - گروه روانشناسی، دانشکده آموزش، دانشگاه هاروارد، ایالت ماساچوست، آمریکا
عبدالرحیم گواهی - گروه دین شناسی تطبیقی، مرکز پژوهش ادیان جهان، تهران، ایران
یونس نوربخش - &#۰۳۹;گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سهیلا فرتاش - گروه علوم تربیتی، پردیس نسبیه، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
علیرضا شجاعی زند - گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
ولی الله فرزاد - گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، کرج، ایران
سید جعفر واعظی - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان، انستیتو روانپزشکی تهران، تهران، ایران
میلاد قربانی وناجمی - گروه روانشناسی تربیتی و مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سعید زندی - گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
سعید سجادی اناری - گروه کودکان استثنائی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ثریا علوی نژاد - گروه کودکان استثنائی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده چکیده تاکنون برنامه های بسیاری در زمینه تربیت دینی و ارتقای دینداری در کشور طراحی و اجرا شده است. اما اثربخش بودن این برنامه ها مورد تردید پژوهشی است. به همین دلیل بنیانگذاری نوعی تربیت دینی که بتوان اثربخشی آن را به لحاظ تجربی آزمود، لازم است. به منظور پرداختن به این ضرورت ، هدف این پژوهش ساخت و روایی-یابی برنامه آموزشی تعاملات دینداری برای دانشجویان بوده است. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل (چند گروهی با یک گروه کنترل) بوده است. گروه آزمایش شامل ۱۱۷ دانشجو بوده است که به روش در دسترس انتخاب شدند و در قالب ده گروه آزمایشی هر یک تحت آموزش یکی از خرده بسته های بسته مذکور قرار گرفتند. به منظور سنجش دینداری و مولفه های آن از فرم کوتاه مقیاس دینداری خدایاری فرد و همکاران استفاده شد. نتایج نشان داد بسته آموزشی مذکور بر باورها و رفتارهای دینی اثر معنادار داشته، اما بر نمره دینداری کلی و عواطف دینی اثر معناداری نداشته است. اثربخشی بسته آموزشی بر باورها و رفتارهای دینی را می توان با مفاهیم تاثیر ظاهر بر باطن، تولی و برادری، حمایت اجتماعی، سرمشق گیری معنوی یا دینی و ترادف معنویت و دینداری در نگاه اسلامی، تبیین کرد. همچنین این مطالعه نشان داده است در کاربرد روش تجربی برای بررسی اثربخشی برنامه تربیت دینی محدودیت های جدی وجود دارد، به گونه ای که این محدودیت ها به عنوان نوعی آسیب شناسی می تواند نتایج مطالعه را تحت تاثیر قرار دهد.

ارتقای دینداری, برنامه تعاملات دینداری, تربیت دینی, دانشجویان