فاصلهگذاری روایی در منظومههای نظامی
عنوان مقاله: فاصلهگذاری روایی در منظومههای نظامی
شناسه ملی مقاله: JR_PERLIT-68-231_005
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_PERLIT-68-231_005
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
فیروز فاضلی - استادیار دانشگاه گیلان- ریاست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان
محمد اصغرزاده - دانشجوی دکترا دانشگاه گیلان
خلاصه مقاله:
فیروز فاضلی - استادیار دانشگاه گیلان- ریاست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان
محمد اصغرزاده - دانشجوی دکترا دانشگاه گیلان
فاصله گذاری نمایشی به شکل مدون، نخستین بار توسط برتولت برشت نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر آلمانی مطرح شد اما ریشه این عنوان به تقسیمبندیهای افلاطون و ارسطو در باب تراژدی و حماسه باز میگردد. ارسطو تراژدی را نمایشی و حماسه را روایی میدانست. از آنجایی که برشت معتقد بود توهم عینیت در نمایش مخاطب را از نگاه مستقل به آن بازداشته و قدرت قضاوت را از او سلب میکند، با نگاه به نظریه ارسطو در باب حماسه و مطالعه داستانهای شرقی نوعی نمایش مبتنی بر روایت و فاصلهگذاری پدید آورد. در ادبیات کلاسیک فارسی نمایشنامهنویسی وجود نداشت و منظومههای حماسی و غنایی نمایشی در قالبی روایی سروده میشد و این در تضاد با نظریه ارسطو در باب غیرروایی بودن داستانهای تراژیک است؛ در نتیجه آثار غنایی نمایشی فارسی نیز مانند آثار حماسی برخوردار از فاصلهگذاریهایی است که بیشتر از آنکه دلایلی برشتی داشته باشند، ریشه در سنت اندیشهای جهان شرق دارند. در این پژوهش بعد از تشریح فاصلهگذاری در حماسه ارسطویی و تئاتر برشتی، فاصلهگذاریهای منظومههای نظامی به عنوان برجستهترین آثار غنایی نمایشی فارسی مورد تدقیق قرار میگیرند تا از سویی، به استدراک جهان معنایی داستان فارسی پرداخته و از دیگر سو، روایت فاصلهگذارانه این آثار را به عنوان یک نقصان در دوری آنها از عینیت و انسجام نمایشی مورد واکاوی قرار دهیم.
کلمات کلیدی: فاصلهگذاری, روایت, نمایش, برشت, نظامی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1199785/