محمدحسین بهرامی - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه فردوسی
سیدعباس میرشجاعیان - عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان
مطهره خسروی راد - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور
فاطمه صدیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه غیرانتفاعی بهار مشهد

امروزه مهم ترین دغدغه نظام آموزشی و پرورش یک کشور، ایجاد بستری مناسب جهت رشد وتعالی سرمایه های فكری در جامعه اطلاعاتی و دانایی محور هست. در جامعه متحول امروزی، همه گروه هایاجتماعی باید یادگیری پیوسته، خلاقیت، نوآوری و نیز مشارکت فعال و سازنده استقلال و انعطاف پذیری وتعامل با دیگران را بی اموزند. تحقق این امر مستلزم تعریف مجدد و نوینی از نقش و کارکرد مدارس به عنواناصلی ترین نهاد آموزشی در جامعه هست. از آنجا که نظام آموزشی در کشورمان متمرکز است، یقیناً یكی ازمؤلفه ی مهم در آموزش، برنامه درسی رسمی و به تبع آن، کتاب و اسناد برنامه درسی است؛ که جزءمهم ترین منابع و مراجع یادگیری می باشند که معلمان ناگزیرند فعالیت های آموزشی خویش را بر اساس آنمتمرکز ساخته و دانش آموزان نیز ملزم به خواندن و فهمیدن محتوی کتاب درسی می باشند. (علائی، 1397).