غیر امنیتی کردن مسائل اجتماعی؛ مطالعه موردی شهر تهران
عنوان مقاله: غیر امنیتی کردن مسائل اجتماعی؛ مطالعه موردی شهر تهران
شناسه ملی مقاله: JR_NSJ-10-36_014
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_NSJ-10-36_014
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
احمد نوریان - دکتری مدیریت راهبردی؛ دانشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی
محمدجواد رمضانی - دکتری رشته تهدیدات امنیت ملی؛ دانشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی (نویسنده مسئول)
خلاصه مقاله:
احمد نوریان - دکتری مدیریت راهبردی؛ دانشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی
محمدجواد رمضانی - دکتری رشته تهدیدات امنیت ملی؛ دانشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی (نویسنده مسئول)
غیر امنیتی کردن یکی از سه انگاره اصلی مکتب کپنهاگ است که مکمل نگاه «توسعهای و تعمیقی» این مکتب به امنیت میباشد. این انگاره بهطورکلی با تأکید بر نقش «زبان»، به بررسی چگونگی ظهور، تکامل و حلوفصل مسائل و موضوعات امنیتی میپردازد؛ بهگونهای که با نزدیک شدن به آموزههای نظریه سازهانگاری، امنیت را بهعنوان پدیدهای متکی بر ذهن افراد و فعالیت زبانی آنان، تلقی میکند. کنش بیانی در مکتب پاریس نیز بهگونهای بر امنیتی کردن یا غیرامنیتی کردن مطرح است. با مرور این دو مکتب و مهمترین آراء نظریهپردازان آن برای غیرامنیتی کردن مسائل اجتماعی به این پرسش پرداخته میشود که مدل فرآیند غیر امنیتی کردن مسائل اجتماعی امنیتیشده بر اساس نظریات مکتب کپنهاگ و پاریس در شهر تهران چیست؟ در همین راستا در این پژوهش ابتدا به بررسی مباحثی همچون امنیت، نظریههای امنیتی و تهدید پرداخته شده و سپس عوامل مؤثر و نقشآفرین در امنیتی شدن یک موضوع (پدیده) به روش توصیفی – تحلیلی با روش جمعآوری دادههای اسنادی و کتابخانهای و همچنین روش تجزیهوتحلیل کیفی و مباحثهای با تعداد ده نفر از نخبگان اطلاعاتی و امنیتی مورد واکاوی قرار گرفته است. برای نتیجه نیز جدولی بر اساس کنش بیان آستین و ترکیب آن با فرایند امنیتیسازی تشریحشده در مکتب کپنهاگ، پیشنهاد گردید که میتواند کارساز باشد.
کلمات کلیدی: امنیتی کردن, مکتب پاریس, مکتب کپنهاگ, امنیت اجتماعی, تهران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1168351/