حسین عبداللهی - دانشیار رشته مدیریت آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

مقاله حاضر با هدف نقد و تحلیل محتوا و ساختار کتاب «راهنمای تدریس در دانشگاه‌ها » تدوین شده است. روش پژوهش کاوشگری انتقادی است. کتاب از بُعد شکلی( امتیازات و کاستی‌ها) و نیز بُعد محتوایی (درون ساختاری) مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است عمده‌ترین موارد نقد اثر عبارتند از: نثر ساده و روان؛ بیان اهداف کتاب، استفاده ازاصطلاحات فنی ساده و کاربردی، ارائه پیشنیازهای مفهومی، بیان معایب و محاسن روشهای تدریس، ارائه خلاصه‌ای از مطالب مهم در انتهای فصل، از جمله نقاط قوت کتاب قلمداد می شوند. مهمترین اِشکال کتاب، تأکید بر روش‌های سنتی و نپرداختن به روش‌های نوین تدریس است. نویسندگان بین مفاهیم روش‌ها، فنون و مهارت‌های تدریس تفکیک قائل نشده‌اند. تیترهای به کار گرفته درون فصول، فاقد انسجام کافی هستند. هدف‌های آموزشی در ابتدای هر فصل ذکر نشده‌اند. از تصویر و شکل برای فهم بیشتر متن بسیارکم بهره گرفته‌اند. روش‌ها و تکنیک‌های پرورش تفکر که اساس تدریس در سطح آموزش عالی است مورد غفلت قرار گرفته است. مبانی نظری و پیشینه پژوهش‌ها در حدانتظار یک کتاب درسی دانشگاهی نیست. در پایان مقاله پیشنهادهایی به منظور اصلاح و بهبود محتوای کتاب ارائه شده است.

روش‌های تدریس؛ تدریس در دانشگاه؛ نقد کتاب درسی, آموزش عالی