توانایی های شناختی فرآیندهای عصبی درگیر در اکتساب، پردازش و نگهداری اطلاعات محسوب می شوند. محققان معتقدند که آموزش و تمرین مهارت های حرکتی بخش مهمی از چرخه ی رشد شناختی کودکان و نوجوانان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی این موضوع است که تمرینی مشاهده ای تا چه اندازه در بهبود توانایی چرخش ذهنی کودکان موثر هستند . نمونه های تحقیق شامل۶۴ دانش آموز دختر دبستانی بودندکه به صورت تصادفی در ۴ گروه تمرین مشاهده ای و گروه کنترل تقسیم بندی شدند.تمام آزمودنی ها در یک فرآیند سه مرحله ای شرکت کردند. ابتدا از هر ۴ گروه آزمون چرخش ذهنی آنلاین مختص کودکان و هم چنین آزمون محقق ساخته مهارت های حرکتی به عمل آمد. در ادامه مرحله ی اکتساب اجرا شد که شامل ۱۴ جلسه تمرین ۴۵ دقیقه ای درطی ۷ هفته بود.در این مرحله هرکدام ازآزمودنی های گروه مشاهده به اجرای یک نفر از گروه تمرین فیزیکی پرداختند (مشاهده بطور زنده). گروه کنترل در این مرحله هیچ گونه تمرینی (نه مشاهده و نه تمرین بدنی) نداشتند. دو ساعت پس از خاتمه مرحله اکتساب، از هر چهار گروه پس آزمون گرفته شد. به منظور بررسی تاثیر متغیر مستقل (نوع تمرین) بر متغیرهای وابسته پژوهش (چرخش ذهنی .مهارت های پایه ژیمناستیک)، در گروه ها قبل و بعد از دوره تمرینی، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر Repeated Measures ANOVA و برای مقایسه عملکردگروه ها در پس آزمون ها از تحلیل کوواریانس ANCOVA استفاده شده است. (پیش آزمون به عنوان کووریت در نظر گرفته شد). نتایج نشان داد که اثرات اصلی گروه و مرحله و همچنین اثر تعاملی گروه و مرحله به لحاظ آماری معنادار می باشد. در بررسی های بیشتر مشخص شد که عملکرد گروه مشاهده هم در چرخش ذهنی و هم درمهارت های ژیمناستیک در پس آزمون بهتر از پیش آزمون بود. بنابراین می توان گفت تجربه حسی و حرکتی ناشی از تمرین جسمانی، بر حل مساله چرخش ذهنی و آگاهی بدنی افراد تاثیر گذار است و هنگامی که تمرین فیزیکی با تمرین مشاهده ای ترکیب می شود به لحاظ بعد شناختی پررنگ مشاهده و نواحی عصبی مشترک درگیر در مشاهده و خرخش ذهنی منجر به تاثیرگذاری بیشتر در افراد می شود.