این تحقیق با هدف اصلاح الزامات مهارتی و علمی نمایندگان بیمه و همچنین اصلاح رویه اعطای مجوز نمایندگی بیمه در کشور انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های تطبیقی است که در آن رویه های مرتبط موجود با رویه سایر کشورها مقایسه می شود. در این پژوهش از روش های تحلیل اسناد و تحلیل محتوا برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است.

 در تحقیق حاضر، ابتدا متون خارجی و تجربیات کشورهای منتخب بررسی شد. در انتخاب کشورها، پس از مکاتبه با 30 نهاد بیمه ای خارجی، در نهایت با توجه به در دسترس بودن و اهمیت؛ امور نمایندگی کشورهای ایالات متحده آمریکا، کانادا، ترکیه، مالزی و هندوستان مورد بررسی قرار گرفته و پس از مطالعه، معیارهای مورد بررسی در آموزش و اعطای مجوز نمایندگی بیمه استخراج شدند. معیارهای مورد توجه کشورهای منتخب عبارتند از: الزامات مدرک تحصیلی اولیه، سرفصل های آموزشی و محتوای سرفصل ها، تعداد ساعت های آموزشی، الزامات آزمون نمایندگی، الزامات تمدید و آموزش مستمر، نهاد های آموزش دهنده، نهادهای برگزار کننده آزمون و قوانین و مقررات مربوط به نمایندگان بیمه.

با شناسایی معیارهای مورد توجه کشورهای منتخب، مصاحبه های منظمی با خبرگان مرتبط با امور نمایندگی بیمه به عمل آمد. در انتخاب خبرگان علاوه بر سوابق آنها، تنوع شغلی مرتبط با امور نمایندگی بیمه نیز لحاظ گردید تا دیدگا های جامعی نسبت به مسایل موجود در رویه فعلی اعطای نمایندگی بیمه و آموزش متقاضیان نمایندگی بیمه در کشور جمع آوری گردد. خبرگان منتخب، از اعضای امور نمایندگان بیمه مرکزی، امور نمایندگان شرکت های بیمه، مدیران فنی، مدرسین نمایندگان و نمایندگان باسابقه بودند. به علاوه، با تعدادی از متقاضیان اخذ نمایندگی هم مصاحبه به عمل آمد تا دیدگاه های آنها نیز درباره دوره های آموزشی، در تحقیق منعکس شود.