اکبر جابری - استادیار مدیریت ورزشی دانشگاه شهید باهنر کرمان
فرزانه مظلومی سوینی - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبایی
مهدی مرادی - دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه تهران

هدف کلی: یکی از چالشهای فرایند مدیریت راهبردی در سطح ملی و بین المللی ، اجرایی ساختن برنامه های راهبردی تدوین شده در سازمانهای مختلف محسوب میشود. بررسی عواملی که بر تسهیل شرایط عملیاتی سازی برنامه های استراتژیک موثر باشند میتواند گامی مهم در راستای مقابله با این چالش باشد. از اینرو هدف کلی از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر سرمایه ی اجتماعی بر موفقیت برنامه ریزی استراتژیک در سازمانهای ورزشی میباشد. روش شناسی تحقیق: این تحقیق ازلحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر روش جمعآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی و از نظر ارتباط بین متغیرها از نوع همبستگی و از لحاظ زمانی مقطعی است. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی کارکنان ادارات ورزش و جوانان و هیاتهای ورزشی استان فارس بودند که تعداد 138 نفر از آنها با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته سرمایه ی اجتماعی(24 گزاره) و موفقیت برنامه ریزی استراتژیک 7) گزاره) بوده است. جهت حصول اطمینان از روایی پرسشنامه، از روش روایی صوری و محتوا با بهره گیری از نظرات کارشناسان حوزه مدیریت استراتژیک استفاده شده است. پایایی کلی سوالات پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ 0/89 تعیین شد و برای تایید روایی سازه پرسشنامه از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید. برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS18 و PLS استفاده گردید. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل فرضیات از آزمون معناداری مربوط به مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است.یافته های تحقیق: برای سنجش معناداری روابط علی بین متغیرها از دو شاخص جزئی مقدار t و P استفاده شده است. بر اساس سطح معناداری 0/05 مقدار t باید بیشتر از 1/96 باشد. مقادیر کوچکتر از 0/05 برای مقدار P حاکی از تفاوت معنادار مقدار محاسبه شده برای وزنهای رگرسیونی با مقدار صفر در سطح اطمینان 0/95 می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده از 5 مسیر علی مربوط به تاثیر ابعاد سرمایه ی اجتماعی (انسجام اجتماعی، مشارکت و کار گروهی، شبکه روابط، احترام و اعتماد متقابل و ظرفیت پذیرش انتقادها) بر متغیر ملاک موفقیت برنامه ریزی استراتژیک، تمامی مسیرها در سطح معنی داری p< 0,05 مورد تایید قرار گرفتند.نتیجهگیری: یافته هایتحقیق حاضر نشان داد که فاکتورهای5 پنج گانه سرمایهی اجتماعی (انسجام اجتماعی، مشارکت و کار گروهی، شبکه روابط، احترام و اعتماد متقابل و ظرفیت پذیرش انتقادها) دارای تاثیر مثبت و معناداری بر میزان موفقیت برنامه ریزیهای استراتژیک در سازمانهای ورزشی میباشند. از اینرو تقویت شاخصهای سرمایهی اجتماعی در بدنه سازمانهای ورزشی میتواند به عنوان یک فاکتور کلیدی در موفقیت برنامهریزی استراتژیک در سازمانهای ورزشی مورد توجه قرار گیرد.پیشنهادها: با توجه به اهمیت روزافزون تدوین و بکارگیری برنامهریزی راهبردی در سازمانها و نهادهای ورزشی و با توجه به مشکلات فراروی سازمانهای ورزشی در راستای عملیاتی سازی برنامه های تدوین شده، انجام تحقیقات بیشتر به منظور شناسایی عوامل موثر بر موفقیت برنامه ها در کنار شناسایی موانع موجود در مسیر موفقیت برنامه های استراتژیک در سازمانهای ورزشی برای تحقیقات آینده پیشنهاد میشود.

سرمایه اجتماعی، برنامه ریزی راهبردی، سازمانهای ورزشی.