مروری برانواع مدالیتی های تحریک عصبی در درمان صرع مقاوم به دارو

علیرغم ابداع داروهای ضدتشنج (AEDs ) جدید نسل دوم و سوم تعداد بیمارانی که مقاوم به درمان باقی می مانند مخصوصا در بیماران با صرع فوکال قابل توجه است. زمانی که AEDs نمی توانند سیژرهای ناتوان کننده را کنترل کنند و بیمار کاندید مناسبی برای جراحی صرع نمی باشد درمان های دیگری لازم است. تحریک عصبی (Neurostimulation) که شامل تحریک مستقیم ساختارهای مغز یا تحریک ساختارهای مرتبط (مثل عصب واگ) می باشد. همه مودالیتی های Neurostimulation در این مزیت که عوارض جانبی مرتبط با داروها ( مانند عوارض شناختی، توکسیک ، تراتوژنیک) را ندارند مشترک اند که ویژگی تحمل پذیری مطلوبی را برای آنها فراهم می آورد. تحریک عصب واگ (VNS) و closed-loop responsive neurostimulation تنها مودالیتی های تایید شده توسط FDA برای درمان صرع می باشند. مودالیتی Anterior thalamic stimulation هنوز در آمریکا برای درمان صرع مورد تایید نمی باشد. transcranial direct current stimulation ) tDCS) پروسجرغیر تهاجمی است و شواهد با کیفیت متوسط تا خیلی پایین در مورد موثر بودن و تحمل خوب آن در بیماران با صرع مقاوم به دارو وجود دارد و می تواند به عنوان روش مناسبی برای انتخاب بیماران برای تعبیه deep brain stimulation(DBS) استفاده شود. برای تحریک عصب واگ از طریق پوست (tVNS) و تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) و تحریک عصب تری ژمینال (TNS) اطلاعات ناکافی برای حمایت از موثر بودن هر کدام از این مودالیتی ها در درمان صرع مقاوم به دارو وجود دارد. با این وجود، این مودالیتی های درمانی خیلی خوب تحمل می شوند و هیچ عارضه جانبی شدیدی هم گزارش نشده است.