بررسی اثر تجویز کورکومین و هسپریدین در دوران حاملگی بر حافظه (در تست Double-Y maze ) موش های صحرایی بالغ، تحت تاثیر تشنجات فبرایل نوزادی القا شده توسط هایپرترمی

زمینه: تشنج ناشی از تب، از شایع ترین اختلالات نورولوژیک با اوج وقوع بین 6 الی 18 ماهگی است. به طور معمول تعداد زیادی از فاکتورهای پیش التهابی نظیر سیتوکین ها، اینترلوکین 1 بتا، فاکتور نکروز توموری آلفا و اینترلوکین 10 در مقادیر کم در مغز وجود دارند و متعاقب عوارض پاتولوژیک افزایش می یابند، از جمله در تشنجات صرعی که به عنوان فاکتورهای پاتولوژیک گذرا و یا بلند مدت عمل می کنند. از این رو، استفاده از عوامل ضد التهابی جهت کاهش بسیاری از اختلالات نورولوژیک و همچنین نقص حافظه، مورد هدف قرار گرفته است. کورکومین و هسپریدین به ترتیب ترکیبات اصلی مشتق شده از گیاه Curcuma longa و Poncirus trifoliata هستند. این ترکیبات طبیعی دارای اثرات ضد التهابی از طریق مهار برخی آبشارهای سیگنالینگ پیش التهابی هستند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تجویز مادری کورکومین و هسپریدین در طول مدت بارداری برعملکرد و رفتار حافظه بالغین متعاقب تشنج نوزادی القا شده توسط هایپرترمی بود. مواد و روش ها: به موش های باردار، کورکومین ( 60 گرم بار کیلوگرم) و هسپریدین ( 100 گرم بر کیلوگرم) به عنوان گروه های تجربی تجویز شد و گروه کنترل توسط حامل دارو ( کربوکسی متیل سلولز) گاواژ شد. نوزادان نر تازه متولد شده ی موش صحرایی از هر والد به دو بخش تقسیم شدند (n=7 برای هر گروه)، یک بخش، تشنج مکرر ناشی از تب القا شده توسط هایپرترمی دریافت کردند (روزهای بعد از تولد 9 الی 11) و بخش دیگر، به عنوان حیوانات کنترل در نظر گرفته شدند (ساالم). بعد از روز 11 ، همه حیوانات به مدت 8 هفته نگهداری شدند و سپس عملکرد حافظه در تست Double-Y maze مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها از طریق تست یک طرفه ANOVA با تست تکمیلیTukey آنالیز شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شمار ورود به بازوی هدف در گروه کنترل تشنجی کربوکسی متیل سالولز (CMCS) به صورت معنی داری کمتر از گروه غیر تشنجی کربوکسی متیل (CMC) بود (p<0.001). همچنین تیمار با کورکومین و هسپریدین باعث افزایش معنی دار در شمار ورود به بازوی هدف در مقایسه با گروه CMCS شد (p<0.001). نتیجه گیری: تشنج مکرر ناشی از تب القا شده توسط هایپرترمی، می تواند سبب مرگ سلولی هیپوکامپ و متعاقب آن نقص حافظه از طریق افزایش میانجی های پیش التهابی شود. بنابراین مهار مولکول های سیگنالینگ در آبشارهای پیش التهابی می تواند اختلال حافظه را کاهش دهد. مطالعات اخیر نشان داده اند که کورکومین و هسپریدین، التهاب را از طریق مسیر سیگنالینگ TLR4 و NF-KB کاهش می دهند. نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز این ترکیبات، عملکرد حافظه را در تست Double-Y maze بهتر می کند، اما در گروه حامل که تشنج ناشی از تاب دریافت کردند نقص حافظه مشهود بود.

کلیدواژه ها:

تشنج ناشی از تب ، کورکومین ، هسپریدین ، ضد التهابی ، Double-Y maze