نقش خوش بینی، خودکارآمدی و تاب آوری در پیش بینی بهزیستی روانشناختی

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش خوش بینی، خودکارآمدی و تاب آوری در پیش بینی بهزیستی روان شناختی صورت گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود که مبتنی بر هدف، از دانشجویان دانشگاه پیام نور تبریز در سال تحصیلی 97-96، 130 نفر با نمونه گیری خوشه ای، انتخاب و به فرم کوتاه پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران پاسخ دادند. تحلیل رگرسیون چندگانه (مدل همزمان) نشان داد که خودکارآمدی قادر است 0/19 واحد استاندارد (t=2/28، p<0/05) و خوش بینی 0/23 واحد استاندارد (t=2/72، p<0/05) از تغییرات بهزیستی روانشناختی را بطور مثبت و معنی دار پیش بینی کند. با این حال، در پیش بینی تغییرات بهزیستی روانشناختی، تاب آوری نقش معنی دار ندارد. مبتنی بر یافته ها می توان استنباط نمود که خودکارآمدی، توان سازنده ای است که بدان طریق، مهارت های شناختی، اجتماعی، عاطفی و رفتاری انسان برای تحقق اهداف مختلف به گونه ای اثربخش سازماندهی شده و از این رو، بهزیستی روانشناختی را ارتقا می بخشد. بعلاوه، افراد خوش بین بموجب کاربست راهبردهای مقابله ای سازگارانه تر، از قابلیت سازگاری با رویدادهای تنش زای زندگی برخوردار بوده و بموجب عواطف مثبت و لذت در زندگی از بهزیستی روانشناختی بالایی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، خودکارآمدی ، خوش بینی ، تاب آوری