پروتکل مسیریابی شبکه های حسگرهای بی سیم

بطور سنتی در شبکه های کامپیوتری در یافتن طول مسیری متمرکز شده است که در آن بسته های داده می توانستند به گره مقصد از قبل شناسایی شده تحویل داده شوند. پروتکل های مسیریابی موجود به استفاده از آدرس های شبکه بعنوان گره یا شناسه گروه منحصر به فردی متکی هستند که معمولا عددی و مستقل از هر گونه نرم افزار معناشناسی می باشند. شبکه های حسگر بی سیم WSN شبکه ای از حسگرهای توزیع شده خاص است که اطلاعاتی را از جهان فیزیکی جمع آوری می کند و شامل هزاران گره های کوچک با داشتن قابلیت های سنجش محاسبات و ارتباط بی سیم می باشند این برای شبکه ها برای نظارت بر عوامل زیست محیطی مانند دما، فشار و رطوبت و سایر موارد استفاده می شود، و این اطلاعات را به حفره یا گره مقصد ارسال می کند. WSN در تعدادی از اپلیکیشن ها در زمینه دوربین های نظارت بر ترافیک اپلیکیشن های نظامی، پیش بینی آب و هوا، تشخیص زمین لرزه، تشخیص آتش و غیره سودمند اثبات شده است. مسیریابی در شبکه های حسگر بی سیم نقش مهمی در زمینه نظارت محیط گرا، نظارت بر ترافیک و غیره بازی می کند که مصرف انرژی، طول عمر شبکه، کیفیت سرویس سرعت و قابلیت اطمینان مورد بحث قرار گرفت که در این راستا یافتن کوتاه ترین مسیر و امنیت بسته مورد بررسی است.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم ، پروتکل مسیریابی ، کیفیت سرویس QOS ، گره Node