آب و آتش ازنگاه هرمنوتیک در منطق الطیر عطار

یکی از روشهای نوین برای تحلیل متن ادبی همانند شعر تحلیل هرمنوتیکی و دیدگاه تاویل متن است. هرمنوتیک دانشی است که بهفرآیند فهم یک اثر می پردازد و چگونگی دریافت معنا از پدیده های گوناگون هستی اعم از گفتار، رفتار ، متون نوشتاری و آثار هنریرا بررسی می کند .آب وآتش از دیر باز به سبب نقشی که در زندگی انسان داشتند مورد توجه تمامی ادیان شعرا و نویسندگان بوده اند.قدما معانی متفاوتی برای آتش، آب ، باد و خاک گفته اند .افلاک را آبا و عناصر را امهات می نامیدند و از آنها موالید سه گانه متولدشده است. نگارند ه سعی نموده با دیدی تاویل گرایانه و هرمنوتیکی به بررسی مفهوم نمادین آب و آتش در منطق الطیر عطار بپردازد.وبه این سوال های مقدرکه آیا عطار به مفهوم آب وآتش تنها نگاه عارفانه- صوفیانه وشریعت مدارانه داشته است یا صرفا بادیدی ادبیو تاویل گرایانه به آب و آتش پرداخته است حماسه و نماد در اندیشه وی چه جایگاهی را دارد مفهوم آب و آتش در منطق الطیرازچه بسامدی برخورداراست . عطار بانگاه رمزآلود وتمثیلی خود به این دو اسطوره ی نمادین هویت وشخصیت انسانی بخشیده است.آب و آتش همانند تمام پرندگان در این حماسه عرفانی - تمثیلی حاضرند وهمراه آنان نقش مختلف وگاه متضادخود را به گونه ای بیهمتا ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

آب ، آتش ، هرمنوتیک ، تاویل ، حماسه وادیان