تاثیر تغذیه یک نوع جاذب آلومینوسیلیکاته برفراسنجه های بیوشیمیایی خون، دسترسی ویتامین D و عناصر معدنی کم مصرف در رت

در این مطالعه به تاثیر یک نوع جاذب آلومینوسیلیکاتهبنتونیتی بر زیست فراهمی عناصر معدنی کم مصرف وویتامین ها پرداخته می شود. این مطالعه آزمایشگاهی روی 32سر رت ماده، نژاد ویستار در مدت زمان 50 روز انجام شد.موش ها در سن 60 روزگی با وزن 200 تا 250 گرم بودند.موش ها به طور تصادفی در قفس نگهداری و به چهار گروهآزمایشی از لحاظ تجویز جاذب آلومینوسیلیکاته بنتونیتدرجیره روزانه (یک، دو، چهار درصد و گروه شاهد) تقسیمبندی شدند. در روز آخر آزمایش حیوانات به صورت ناشتا باتزریق درون صفاقی کتامین و زایلازین بیهوش و از ناحیه بطنقلب خونگیری شدند. مقایسه میانگین های سطح سرمیویتامین D در چهار گروه آزمایشی تفاوت معنی داری نشان نداد (P> 0.05). همچنین در سطح سرمی عناصر معدنی کم مصرف روی، آهن، مس و آنزیم های کبدی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P> 0.05). نتایج این تحقیق نشان داد که جاذب آلومینوسیلیکاته برزیست فراهمی ویتامین D و عناصرمعدنی کم مصرف تاثیر معنی داری نداشت که ین موضوع گواهاین است که استفاده از این ماده در جیره غذایی اثر منفیبرنداشته و برای سلامتی زیان آور نمی باشند. به عنوان نتیجه-گیری کلی، می توان بیان نمود که جاذب آلومینوسیلیکاته برکبد که مخزن پالایش بدن می باشد تاثیرات سوء نداشته ومصرف این جاذب ها با توجه به مضر نبودنشان بر سلامتی واستفاده های دیگر در پزشکی چه در انسان و دام ها و در مزارعپرورش دام های اهلی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

جاذب بنتونیت ، موش صحرایی ، فاکتورهای بیوشیمیایی خون ، مواد معدنی کم مصرف ، ویتامین D