بررسی تطبیقی تابعیت کودکان در حقوق ایران و اسناد بین المللی

تابعیت به عنوان یک حق بشری برای تمام افراد شناخته شده است؛ که با داشتن حق تابعیت، فرد از حقوق دیگر نیز بهره مند خواهد شد. تابعیت به عنوان یک حق در قانون مدنی و قانون اساسی به آن اشاره شده است. همه ی کودکان نیز باید از این حق بهره مند گردند و هیچ کودکی نباید بی تابعیت باشد. در این مقاله، بعد از بررسی شرایط تحقق تابعیت و اصول سه گانه تابعیت، به بررسی تطبیقی آن با اسناد بین المللی می پردازیم و در نهایت به این نتیجه می رسیم که قوانین داخلی کشورمان راجع به تابعیت دارای کاستی هایی نسبت به اسناد بین المللی حقوق بشر می باشد که برای جبران این کاستی ها، قانون گذار سعی در اصلاح قانون داخلی کشورمان داشته است. تا آنجا که برخی از قوانین را اصلاح کرده است. ولی همچنان تفاوت هایی به چشم می خورد که نیاز به اصلاحات بیشتر می باشد، مانند قوانین راجع به اعطای تابعیت به کودکان نامشروع، که با وجود اصلاحات انجام شده همچنان باید بازنگری دوباره ای راجع به این دسته از کودکان انجام گیرد و همچنین در مورد اعطای تابعیت بر اساس نسب مادری که در ایران به هیچ عنوان مورد قبول واقع نشده است نیز بایستی اصلاحاتی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

تابعیت ، کودک ، اسناد بین المللی ، حقوق بشر ، کنوانسیون حقوق کودک ، بی تابعیتی