اثر فاصله بین آبشکنها بر حداکثر عمق آبشستگی سری آبشکن های L – شکل

آب شکن‌ها سازه هایی هستند که با هدف انحراف جریان از ساحل فرسایش پذیر رودخانه، مسیر مناسب برای هدایت جریان، کنترل سیلاب، برقراری عمق لازم برای اهداف کشتیرانی، حفاظت دیواره خارجی قوس ها و طرح های اصلاح مسیر رودخانه مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله مسایل مهم در طراحی آب شکن ها، پدیده آب شستگی موضعی دماغه آنها می باشد که به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی بوجود می آید. و در صورتی که این عمق به درستی برآورد نشود می تواند منجر به تخریب سازه آب شکن گردد. مروری بر تحقیق های گذشته نشان می دهد که اکثر تحقیق ها بر روی آب شکن های تیغه ای استوار بوده و تحقیقات اندکی بر روی آب شکن های L- شکل صورت گرفته است. که آن هم در مورد آب شکن های منفرد می باشد. بدین منظور این تحقیق بر روی آب شکن های L‌- شکل صورت انجام شده است. در این تحقیق با انجام مطالعه در شرایط آب زلال، آزمایش ها با چهار فاصله بین آب شکن ها و در سه دبی مختلف انجام گرفته است. نتایج نشان می دهدد که تغییر فاصله بین آب شکن ها تأثیر قابل توجه ای بر روی حداکثر عمق آب شستگی قبل از آب شکن اول ندارد بلکه بر روی فرسایش و رسوب گذاری بین آب شکن ها تأثیر می گذارد. بدین ترتیب که با افزایش فاصله بین آب شکن ها میزان فرسایش بین آب شکن اول و دوم، دوم و سوم و رسوب گذاری بعد از آب شکن سوم روند افزایشی دارد.

کلیدواژه ها:

آب شکن L- شکل ، اب شستگی ، آب زلال ، دبی ، فاصله