زیبایی شناسی در معماری و شهرسازی ایرانی- اسلامی

امروزه زیباییشناسی به عنوان یکی از اصول مهم در موسیقی، معماری، شهرسازی، گرافیک و دیگر حیطههای هنر مطرح میباشد. معماری و در سطح کلانتر آن شهرسازی با زیبایی کالبدی نهفته در جسم و روح بنا، نیاز انسان به زیبایی را پاسخ میدهد. زیباشناسی، درک محیط پیرامون و ارتقای کیفیت فضاهای شهری و به تبع آن فضاهای معماری و زندگی را میسر میکند. معماری متاثر از آموزههای اسلام، نوع زندگی مسلمان را در برهههای مختلف تاریخی دگرگون کرده است. پژوهش حاضر مروری توصیفی و تاریخی است که با استفاده از روش مرور اسنادی و کتابخانهای صورت گرفته است. در این مقاله ابتدا به تعریف زیبایی و بررسی ماهیت زیبایی پرداخته می شود، سپس به عوامل تاثیرگذار بر زیبایی معماری و هنر ایرانی- اسلامی و همچنین به شناخت مفهوم زیبایی از منظر پژوهشگران عرصههای هنر اسلامی - ایرانی پرداخته شده است و نقش عوامل موثر در شکلگیری این هنر که بدون زیبایی از مفهوم خود خارج است کنکاش می- نماید. نتیجه این پژوهش کشف آراء نظریه پردازان و تحلیل آنها و تطبیق آن با معماری ایرانی در زمینه زیبایی شناسی خواهد بود، و در نهایت دورنمایی برای پژوهش های بعدی ترسیم شده است

کلیدواژه ها:

زیبایی ، زیباییشناسی اسلامی ، معماری و شهرسازی اسلامی ، معماری ایرانی ، مفهوم زیبایی