تأثیر شکل فیزیکی جیره های کاملاً مخلوط بر رفتارهای تغذیه ای و قابلیت هضم مواد مغذی در گاوهای شیرده براون سوئیس

به منظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره های کاملاً مخلوط بر رفتارهای تغذیه و قابلیت هضم مواد مغذی، آزمایشی بر روی سه رأس گاو شیری نژاد براون سوئیس با میانگین تولید شیر 22 کیلوگرم و روزهای شیردهی 20±200 روز انجام شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره کاملاً مخلوط با کنسانتره آردی، 2) جیره کاملاً مخلوط با کنسانتره پلت و 3) جیره کاملاً مخلوط مکعبی شده. ترکیب شیمیایی جیره ها یکسان و تنها از نظر شکل فیزیکی متفاوت بودند. جیره های آزمایشی در طول شبانه روز در دو وعده مساوی در ساعات 8 و 20 تغذیه شدند. هر دوره آزمایش شامل 21 روز بود که 14 روز برای عادت دهی و 7 روز برای نمونه گیری در نظر گرفته شد. میانگین طول زمان خوردن، نشخوار کردن و کل جویدن به صورت دقیقه در 24 ساعت و به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی و NDF مصرفی برای گاوهای تغذیه شده با جیره مکعبی شده نسبت به دو جیره دیگر کمتر و معنی دار بود(0/05>p) اما بین دو جیره آردی و پلت تفاوتی نداشت. قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در کل دستگاه گوارش بین جیره ها تفاوت معنی داری نداشت. استفاده از جیره کاملاً مخلوط با کنسانتره پلت باعث افزایش معنی دار (0/05>p) در غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای خون نسبت به دو تیمار دیگر گردید. بنابراین بیشترین میزان مصرف ماده خشک در دو ساعت پس از خوراکدهی بود (برای جیره آردی، پلت و مکعبی به ترتیب 5/03، 7/82، 5/03 کیلوگرم بود) و استفاده از جیره های کاملاً مخلوط مکعبی به دلیل اندازه ذرات کوچک سبب کاهش فعالیت جویدن گردید. بنابراین با افزایش اندازه ذرات، فعالیت جویدن بیشتر شده ولی روی قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و فیبر نامحلول در شوینده خنثی اثری نداشت.

کلیدواژه ها:

فعالیت جویدن ، سرعت مصرف خوراک ، متابولیت های خون