بررسی نگرش جامعه میزبان نسبت به گردشگری و نقش آن در توسعه روستایی (مطالعه موردی: روستای کهنه سرا)

گردشگری به عنوان صنعتی نو پا در جهان به عنوان یک اصل در پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که در ردیف یی از سه منابع درآمدی اول به شمار می آید و از میان گردشگری روستایی به عنوان یک پدیده اجتماعی اثرات زیادی بر جامعه روستایی می گذارد که د ر صورت پایداری روباط گردشگر با جمعه میزبان اثرات مثبتی در توسعه گردشگری روستایی بر جای می نهد. روستای کهنه سرا به دلیل برخورداری از طبیعت بکر و زیبا و همچنین وجود دریای خزر به یکی از قطب های گردشگری درشهرستان نوشهر تبدیل گردیده است. هدف از این پژوهش ارزیابی و بررسی دیدگاه روستائیان نسبت به گردشگری می باشد تا از این طریق بتوان در راستای پایداری روابط گردشگرا با جامعه میزبان برنامه ریزی های مناسبی انجام داد. این پژوهش بر اساس روش اسنادی- میدانی می باشد و اطلاعات مورد نیاز عمدتاً از منابع معتبر استخراج و بر اساس اطلاعات گردآوری شده از طریق پرسشنامه و مصاحبه به روش کیفی و کمی تحلیل گردیده است. یافته های تحقیق نشان می دهد گر چه دراین روستا نتایج مثبت گردشگری غیرقابل انکار است اما نتایج منفی نیز مشاهده می شود. از نتایج مثبت می توان به افزایش درآمد روستائیان نسبت به سالهای قبل و حل مشکل بیکاری و از نتایج منفی می توان به تخریب محیط زیت روستا و از بین رفتن فرهنگ بومی و دینی اشاره کرد. در نهایت بالای 70 درصد از اهالی روستای کهنه سرا با توسعه گردشگری در این روستا موافق می باشند.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، جامعه میزبان ، توسعه روستایی ، استان مازندران ، روستای کهنه سرا