رابطه سبک های تفکر با انگیزه پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان دوره اول متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های تفکر و انگیزه پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر کرج بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و ز نظر نحوه جع آوری اطلاعات میدانی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر کرج بودند که در یکی از مدارس منطقه دو کرج، در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه آماری تعداد ۱۵۰ دانش آموز بر اساس روشنمونه گیری تصادفی به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. برای اندازه گیری سبک تفکر از پرسشنامه استرنبرگ و واگنر (۱۹۹۷) و برای اندازه گیری انگیزش پیشرفت تحصیلی از مقیاس علی و مک اینرنی (۲۰۰۱) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون بررسی شد و رابطه بین متغیرها بدست آمد. یافته ها نشان داد که که ۰/۳۴ درصد از تغییرات متغیر انگیزه تحصیلی با رویکرد و سبک تفکر وابسته است. همچنین؛ مقادیر بتا با ضرایب رگرسیونی استاندارد برای متغیر سبک های تفکر برابر ۰.۵۵۶ است، که علامت این شاخص نشان دهنده وجود رابطه مستقیم این متغیر با انگیزه تحصیلی است. که علامت مثبت این ضریب نیز نشان دهنده وجود رابطه مستقیم است. در نتیجه می توان برای ارتقای انگیزه پیشرفت تحصیلی مداخلاتی در زمینه سبک های تفکر طراحی کرد.

کلیدواژه ها:

سبک های تفکر ، انگیزه پیشرفت تحصیلی ، انگیزش تحصیلی