بررسی اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بربهزیستی روانشناختی و تاب آوری زنان خشونت دیده ازخشونت خانگی

زنان به عنوان یکی از ارکان اساسی خانواده و تربیبت کننده و مربی نسل اینده دارای نقفش و مشارکت فعال و موثریدر خانواده هستند که باید به نیازهاو آسیب های احتمالی تهدید کننده آنان توجه ویژه ای گردد. یکی از شایع تریناشکال خشونت علیه زنان. خشونتی است که توسط همسر یایک مرد محرم به آنها اتفاق می افتد. پژوهش حاضر، باهدف اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری زنان خشونت دیدهاز خشونت خانگی در شهر قم انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی که در آن از طرح بیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل با سنجش در خط پایه یس از مداخله و پیگیری ۳ ماهه با گروه کنترل انجام گرفت. از بین۱۱۵ نفر از زنان خشونت دیده که مورد مصاحبه اولیه قرار گرفتند ۴۰ نفر از زنان خشونت دیده ساکن شهرستان قمکه در طی ماه های فروردین تا تیر ۱۴۰۱ به مراکز سلامت مراجعه کردند. با در نظر گرفتن ملاک های ورود در ماه هایفروردین تا تیر ۱۴۰۱ وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به گروه آزمایش برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی (n=۲۰) و کنترل (n=۲۰) گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه دموگرافیک. بهزیستیروان شناختی، مقیاس تاب آوری در سه مرحله تکمیل کردند، فرضیه های مربوط به اثربخشی مداخله پژوهش بااستفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین متغیر های درمرحله پیش آزمون بین دوگروه تفاوت معنی داری وجود ندارد که نشانگر همگن بودن دو گروه پژوهش در مرحلهپیش آزمون است، اما تفاوت بین دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری بود که می تواند حاکی ازاثربخشی مداخله بر متغیرهای ذکر شده و نیز پایداری آثربخشی در مرحله پیگیری بوده است. نتایج این پژوهشنشان داد که درمان مذکور می تواند در افزایش تاب آوری، بهزیستی روانی در زنان خشونت دیده به عنوان مداخلهروانشناسی استفاده شود و این درمان در اولویت درمانی قرار داده شود.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری ، خشونت ، برنامه کاهش استرس میتنی بر ذهن آگاهی