تاثیر خود کنترلی افراد درکاهش جرایم از منظر جرم شناسی با نگاهی به فقه اسلامی

اهمیت پیچیده مسائل اجتماعی ایجاب میکند تا در برخورد و شناخت آنها، با تکمیل نظریات موجود و با اتکاء به یافته های نوین، دایره شناخت خود را گسترش دهیم. شناخت و درک درست از وضعیت روابط اجتماعی میتواند به ما در درک بهتر علل رفتارهای که جرم محسوب میشوند، یاری رساند. افزایش نگرانیهایعمومی درباره مسائل مختلف اجتماعی از اینرو که خسارت و صدمات وارده بر پیکره جامعه روند رو به افزایشی یافته و هم از آن جهت که گاهی مقابله با آن نیز روز بهروز دشوارتر و پیچیده تر می شود، شناخت علمی و دقیق مسائل اجتماعی را ضروری می سازد.ارتکاب جرم، از جمله پدیده هایی است که همه جوامع انسانی از دیرباز با آن مواجه بوده و کمابیش مشکلات ومسائل ناشی از آن را تجربه کرده اند. کنترل و نظارت همواره جزء اصول و وظایف اساسی مدیریت بوده است که ارتباط تنگاتنگ با سایر اصول و وظایفمدیریت دارد به طوری که ناکامی در آن برابر با ناکامی در مدیریت میباشد و از طرف دیگر سیستم اداره جامعه (یک سازمان) شامل اجزاء مختلفی میباشد که موفقیت آن بستگی به هماهنگی این اجزاء از جمله نظام کنترل و نظارت می باشد لذا در یک جامعه اسلامی که میخواهد بر اساس مبانی و ارزشهای اسلامی و در جهت تحققاهداف اسلامی پایه گذاری شود باید نظامهای کنترلی آن نیز با این ارزشها و اهداف هماهنگی داشته باشد و در این چارچوب اعتقادی و ارزشی طراحی شود. از این رو این تحقیق تلاشی جهت بیان خود کنترلی افراد درکاهش جرایم از منظر جرم شناسی با نگاهی به فقه اسلامی برداشته است.

کلیدواژه ها:

نظارت ، خودکنترلی ، خودکنترلی و بازداری ، خودکنترلی و پیشگیری جرم