تدوین راهبردهای کیفیت بخشی و احیا آب کناره های بافتهای درون شهری

امروزه در شهر ها توجه به ارتقا کیفیت محیطی و فضاهای شهری از جمله مهم ترین عوامل در پایداری شهری می باشد، یکی از مباحثی که در پایداری شهری از اهمیت ویژهای برخوردار است رودخانه ها و فضای آب کناره آن می باشد. آب کنارههای شهری بستری جمعی برای لذت بردن از زندگی روزمره شهری هستند. پیامدهای سوء و جبران ناپذیر فعالیت - های انسانی در این محدودهها برای محیط زیست انسانی بسیار خطر آفرین است چرا که حیات اقتصادی ، اجتماعی و طبیعی هر شهر تا حدود زیادی وابسته به کیفیت آب کنارههایش بوده است . از همین رو در پژوهش حاضر به تدوین راهبردهای کیفیت بخشی به آب کنارههای بافت های درون شهری در مسیر آب شاه آباد خرم آباد پرداخته شده است . شیوه جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به صورت پرسشنامه بوده و از تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره و آزمون فریدمن جهت تحلیل اطلاعات استفاده شده است . نتایج به دست آمده حاکی از آن است که برای بهبود و ارتقا کیفیت آب کناره شاه آباد نیاز به ارتقا هنجارهایی در ابعاد اجتماعی و کالبدی می باشد برای مثال مشارکت مردم و سازمان های ذی ربط ، تاثیرگذار ترین متغیر در بعد اجتماعی شناخته شد و هنجارهای بسیار بخصوص در ابعاد کالبدی مانند ایجاد فرهنگسازی ، بهبود سلسله مراتب دسترسی ، ارتقا اصول مدیریتی و ارتقا تعاملات شهری از جمله مهمترین این ابعاد می باشد که باید جامه عمل به خود گیر تا شاهد ارتقا استاندارد کیفیت محیطی در آب کناره شاه آباد بود. در نهایت به ارایه برخی پیشنهادات راهبردی - عملیاتی در این حوزه پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

آبکنارههای شهری ، بافت های درون شهری ، کیفیت فضاهای شهری ، احیا ، شهر خرم آباد.