شناسایی مولفه های موثر فضای نیمه باز روی ارتقای تاب آوری ساکنین ( دوران کووید )

در شرایط قرنطینگی ویروس کرونا نقش فضاهای عمومی کمرنگ تر ، فاصله گذاری فیزیکی و اجتماعی بیشتر و قرنطینه خانگی و گذراندن بیشترین اوقات در منزل سبب پررنگ شدن نقش مسکن و فضای نیمه باز به عنوان تنها راه ارتباطی با فضای بیرون شده است . اهمیت بازنگری در طراحی فضاهای نیمه باز و ضرورت توجه به نیازها و فعالیت های جدید متناسب با شرایط پاندمی و پسا پاندمی جهت ارتقای تاب آوری موجب شکل گیری این پژوهش شده است . هدف این پژوهش را می توان دستیابی به راهکار های طراحی فضا های نیمه باز در مسکن برای تاب آوری ساکنین و استخراج مولفه های موثر روی تاب آوری و همچنین استخراج راهکارهای طراحی فضا های نیمه باز دانست . روش تحقیق به صورت توصیفی _ تحلیلی و جمع آوری داده ها از طریق مرور ادبیات و مورد پژوهی انجام گرفته است . در ادامه روش تحقیق انتخاب شده روش پیمایشی است و با پرسش نامه تصویری از بین (۵۰-۱۰۰) نفر افراد ساکن در دو مجتمع مسکونی پارک و پرنس و شهرک امید و مقایسه این دو، نتایج جدید حاصل شد که منجر به تکمیل شدن مولفه های طراحی فضای نیمه باز جهت ارتقای تاب آوری در دوران کویید شد. براساس نتایج بدست آمده از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر روی تاب آوری ساکنین در دوران کویید، بالا بردن در درجه اول تعاملات اجتماعی و درجه دوم ارتباط با طبیعت توسط راهکار های کالبدی از جمله فضا های نیمه باز نیمه خصوصی بین واحد ها و تراس های سرتاسری و ...بحساب آمده است .

کلیدواژه ها:

فضای نیمه باز ، مسکن ، ارتقای تاب آوری ، کویید