اثر مدیریت دانش بر توانمندسازی و خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی، نقش میانجی جواخلاقی

هدف این پژوهش بررسی اثر مدیریت دانش بر توانمندسازی و خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی، نقش میانجی جو اخلاقی بود. روش پژوهش توصیفی – پیمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، تمامی معلمان تربیت‎ بدنی استان اصفهان (۱۴۹۷:N) بودند؛ که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ۳۲۰ نفر به صورت تصادفی در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد مدیریت دانش نیومن و کنراد (۱۹۹۹)، پرسشنامه استاندارد توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (۱۹۹۵)، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی معلمان اسچان - موران و وولفوک (۲۰۰۱) و پرسشنامه استاندارد جو اخلاقی ویکتور و کولن (۱۹۸۸) استفاده شد، که روایی محتوایی و صوری پرسشنامه ها توسط صاحب نظران (۱۲ نفر)، تائید شدند. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (۰.۸۲۳) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای PLS۳-SPSS۲۴ استفاده شده است. نتایج نشان داد که اثر مدیریت دانش بر توانمندسازی (۰.۱۷۲) و خودکارآمدی (۰.۲۸۳) معلمان تربیت بدنی معنی دار بود، اما اثر آن بر جو اخلاقی (۰.۰۵۸) معلمان معنی دار نشد. همچنین اثر جواخلاقی بر توانمندسازی (۰.۴۱۰) و خودکارآمدی (۰.۲۶۷) معلمان تربیت بدنی معنی دار بود. در نهایت مدیریت دانش بر توانمندسازی (۰.۰۲۳) و خودکارآمدی (۰.۱۵۸) معلمان تربیت بدنی با میانجی گری جو اخلاقی اثر معنی داری نداشت. به صورت کلی بر اساس مدل، می توان گفت با اجرا و بهبود اقدامات مدیریت دانش که بی شک منجر به تمایل معلمان مبنی بر دانش محور شدن خواهد شد، می توان تمایل آن ها نسبت به افزایش روحیه توانمندسازی و خودکارآمدی را ارتقاء داد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، توانمندسازی ، خودکارآمدی ، جواخلاقی ، معلمان تربیت بدنی.