پیامدهای بارداری و زایمان انجام ورزش های دوران بارداری

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 82

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTU01_069

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1403

چکیده مقاله:

مقدمه: ورزش های دوران بارداری نقش مهمی در سلامت مادران و توانمندسازی آن ها در انجام زایمان دارند. ماماها ومتخصصین زایمان طی دهه های اخیراز ورزش های دوران بارداری به عنوان عامل مهم خوشایند سازی زایمان برای مادران باردار بهره می برند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط ورزش های دوران باردارزاد اسلامی واحد ارومیه با پیامدهای بارداریوزایمان در زنان باردار انجام گرفت. روش کار: مطالعه مروری حاضر بر اساس جستجوی مقالات مرتبط در موتورهای جستجووپایگاه های اطلاعاتیGoogle scholar ، pub Med، up to date، Scopusبا استفاده از کلید واژه های exercises ، pregnancy،outcomes،delivery ، pleasant بررسی مقالات موجود انجام گرفت. یافته ها: بارداری منجر به تغییرات آناتومیک و فیزیولوژیکی می شود که باید در هنگام تجویز ورزش در نظر گرفته شود. بیش از ۶۰ درصد از زنان باردار به علت لوردوز پیشرونده کمردرد را تجربه می کنند. تقویت عضلات شکم و پشت می تواند این خطر را به حداقل برساند. مطالعات، مزایای ورزش برای زنان باردار را ثایت کرده اند. نگرانی در مورد اینکه فعالیت بدنی منظم در دوران بارداری ممکن است باعث سقط جنین، رشد ضعیف جنین، آسیب اسکلتی عضلانی یا زایمان زودرس شود، برای زنان دارای حاملگی بدون عارضه اثبات نشده است. فعالیت بدنی و ورزش های مناسب در بارداری ایمن و مطلوب است و زنان باردار باید تشویق شوند. ارزیابی بالینی کامل قبل از توصیه یک برنامه ورزشی جهت اطمینان از عدم وجود محدودیت های پزشکی برای ورزش ضروری است. زنانی که حاملگی های بدون عارضه دارند، در صورت عدم وجود عوارض مامایی یا پزشکی یا موارد منع مصرف باید به ادامه یا شروع فعالیت های بدنی ایمن نظیر تمرینات هوازی و تقویتی ، قبل، در حین بارداری و پس از زایمان به تشویق شوند و محدودیت فعالیت نباید به طور معمول به عنوان درمانی برای کاهش زایمان زودرس تجویز شود. ورزش های هوازی منظم در دوران بارداری باعث بهبود یا حفظ آمادگی جسمانی می شود. دستورالعملهای فعالیت بدنی وزارت بهداشت ایالات متحده ۲۰۱۸ ، حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط در هفته در طول بارداری و دوره پس از زایمان را توصیه میکند. پیاده روی، دوچرخه سواری ثابت تمرینات هوازی، رقصیدن، تمرینات مقاومتی و تمرینات کششی و آب درمانی، ایروبیک در آب در دوران بارداری به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفتهاند و بیخطر و مفید هستند. مطالعات مشاهدهای روی زنانی که در دوران بارداری ورزش میکنند، مزایایی مانند افزایش موارد زایمان واژینال، کاهش دیابت بارداری، کاهش بروز افزایش وزن بیش از حد در دوران بارداری، کاهش اختلالات فشار خون بارداری و زایمان زودرس، کاهش وزن کم هنگام تولد کاهش زایمان سزارین ، کاهش زمان بهبودی پس اززایمان و پیشگیری از اختلالات افسردگی در دوره پس از زایمان را نشان دادهاند. دوچرخهسواری که در سه ماه ه اول شروع شده و حداقل ۳۰ دقیقه، ۳ بار در هفته تا هفته ۳۷ بارداری انجام شود. به طور قابل توجهی بروز GDM را کاهش می دهد. همچنین ورزش در دوران بارداری می تواند سطح گلوکز را در زنان مبتلا به GDM کاهش دهد یا به پیشگیری از پره اکلامپسی کمک کند . در مادران مبتلا به شرایط پزشکی دوران بارداری )فشار خون مزمن، دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲(، ورزش قبل از تولدشانس زایمان سزارین را تا ۵۵ درصد کاهش می دهد. نکته قابل توجه این است که حفظ وضعیت خوابیده به پشت در طولورزش پس از هفته ۲۰ بارداری ممکن است منجر به کاهش بازگشت وریدی و افت فشار خون می شود و این تغییر همودینامیکباید هنگام تجویز تغییرات ورزشی در بارداری در نظر گرفته شود. در طول ورزش، زنان باردار باید به خوبی هیدراته بمانند،لباسهای گشاد بپوشند، و از گرما و رطوبت بالا برای محافظت در برابر استرس گرمایی، بهویژه در سه ماهه اول بارداری اجتنابکنند. نتیجه گیری: در صورت عدم وجود عوارض یا موارد منع مامایی یا پزشکی، فعالیت بدنی و ورزش هوازی منظم در بارداریایمن و مطلوب بوده و زنان باردار تحت نظر ماما یا متخصص زنان و زایمان باید به ادامه یا شروع فعالیت بدنی ایمن در دورانبارداری و پس از زایمان تشویق شوند.

نویسندگان

پوران اخوان اکبری

گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل

کوثر حسن نژاد

گروه مامایی، دانشکده پزشکی و پیراپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ارومیه

سعیده رحمتی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل

تینا پورعباسی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل